Maart
Kristien en Pat, onze grote steun!
Zaterdag 25 maart 2017
Beste familie, vrienden en andere lezers
Zaterdag wilden we eerst onze was doen, maar Kumba was bezig met haar was en daarna heeft Ansu zijn kleren gewassen. Dus konden we zaterdag onze kleren niet wassen. Omdat we graag enkele souvenirs wilden kopen, vertrokken we in de namiddag naar de craft market van Bakau. Daar kocht ik een djembé en een armband. Na iets gedronken te hebben dichtbij de craft market vertrokken we met een taxi naar een speelgoedwinkel in Bakau aan de traffic lights. We wilden graag kijken of deze winkel gezelsschapsspellen verkocht, maar toen we aankwamen, zagen we dat de winkel
gesloten was. We zijn dan maar binnen gegaan in een supermarkt genaamd Right Choice. Daarna namen we een taxi naar Africell. Africell is een telefoonmaatschappij. Omdat we graag simkaarten voor onze ouders, die binnenkort
komen, wilden halen, gingen we naar Africell. Toen we bij Africell waren, zagen we dat ze ook gesloten waren. Dus namen we een andere taxi naar huis. Thuis aangekomen, kwam Aminata net naar buiten. Ze vertrok naar de koranschool, maar ze had ons avondeten al klaargemaakt. Wat heel lief was van haar! Na het eten werkten we nog wat voor school en speelden Ansu en Omar (een jongen uit de
buurt) op de djembés, die Paulien en ik gekocht hadden op de craft market.
Zondag genoten we eerst van ons ontbijt en daarna wasten we onze kleren. We rustten nog wat uit. In de namiddag zijn we samen met Kumba, Ansu en een vriendin van Kumba naar een zwembad gegaan. Onze overbuurman is de manager van een hotel genaamd Flourish hotel. Hij had ons enkele weken geleden uitgenodigd om eens te komen zwemmen. Omdat hij ook de familie kent waar we logeren, hadden we aan hem gevraagd of we met Kumba en Ansu naar het zwembad mochten gaan. Dit was voor hem geen probleem. Toen we aankwamen aan het hotel zagen we niet veel mensen, maar van Kristien hadden we vernomen dat het hotel te koop staat. Het zwembad was voor de helft gevuld, maar dit was goed voor Kumba, Ansu en Ines (familie van ons gastgezin)
want ze kunnen alledrie niet zwemmen. Omdat het hotel te koop staat hadden ze ook niets om te drinken of te eten. Na even in het zwembad gezwommen en gelegen te hebben, vertrokken we terug naar huis. Onderweg kochten we nog enkele pindanoten voor Ansu, Kumba en Ines. Eenmaal thuis
aangekomen was Aminata blij om ons terug te zien. Ons eten was al opnieuw klaar, maar het was nog wat te vroeg om te eten, maar we beslisten uiteindelijk toch om te eten. We aten benachin met kip. Daarna maakte Eva de familie Sanneh
(Aminata, Adama, Sarjo, Kumba, Ansu, Eva, Paulien en ik) op de Sims, een computerspel. Paulien en ik keken wat we zouden meenemen van materiaal naar de Northbank. Omdat Ansu al enkele dagen vraagt om een film verder te bekijken,
hebben we nog verder gekeken naar een film. Daarna zijn we gaan slapen.
Maandag moest ik opnieuw naar school, na een verlengd weekend. Mijn eerste les, die ik gaf, was wiskunde. Ik liet de kinderen verschillende kleuren, vormen en grootten sorteren
aan het bord. De kinderen konden dit heel goed. De jongen, die nog niet zo lang in de klas is, heeft vandaag een vordering gemaakt. Hij kon de verschillende vormen opnoemen. Ik heb daarom tegen hem gezegd dat hij het zeer goed gedaan heeft. Na de pauze heb ik turnles gegeven. Ik heb enkele spellen herhaald, die de kinderen tijdens mijn vorige lessen leuk vonden. Tijdens het eerste spel waarbij de kinderen de staart van een ander kind moesten nemen, waren alle kinderen de staarten van elkaar aan het nemen in plaats van één kind. Daarom ben ik gestopt met het spel en ben ik overgegaan tot het volgende spel, namelijk tikkertje. Tikkertje konden de kinderen wel heel goed spelen. Op het einde van mijn turnles moest er één kind in het midden zitten en daarna nam er een ander kind plaats voor hem. Het kind, die neerzat moest aan de hand van voelen, raden wie er voor hem stond. Tijdens dit spel waren de kinderen zeer stil. Ik heb dit tegen hen gezegd en hierdoor moedigden ze elkaar aan om stil te zijn. Na de turnles en hun handen gewassen te hebben, was het tijd voor project. De kinderen moesten verschillende soorten voedsel onderverdelen op het bord. De kinderen moesten zeggen wat gezond en ongezond is voor hen. Wanneer ik een tekening toonde van frietjes was er wat discussie tussen mijn mentor en mij. Ik vertelde aan de kinderen dat frietjes ongezond zijn. Mijn mentor zei dat frietjes gezond zijn omdat frietjes gemaakt zijn van aardappelen. Mijn mentor vroeg aan teacher John (grade 4) en Suwaibatou of frietjes gezond of ongezond zijn. Teacher John zei dat ze ongezond zijn en Suwaibatou zei dat frietjes voor ons Belgen fastfood en dus ongezond is, want frietjes worden in veel olie gebakken, wat ongezond is. Daarom heb ik frietjes tussen gezond en ongezond gehangen. Na de lunch zat ik samen met mijn mentor om mijn evaluatieformulier in te vullen. Normaal vond er hierna een teacher's meeting plaats, maar die ging niet door. Annette had haar pijn gedaan tijdens de lunch en was naar huis gegaan. Daarom ging de teacher's
meeting niet door. Na school gingen we samen naar het huis van Suwaibatou. Daar hadden we afgesproken met Pat en Kristien. Na het avondeten hebben we nog wat gepraat met Pat en Kristien. Kristien vroeg ons hoe het is in ons gastgezin en wat we zouden veranderen naar volgend jaar toe. Wij vertelden dat Aminata heel goed voor ons zorgt. Op de vraag of er zaken zijn die anders moeten gedaan worden naar volgend jaar toe, vertelden wij dat het misschien wel goed zou zijn om aan de studenten van volgend jaar door te geven dat ze 200 dalasi per dag kunnen betalen voor het eten en niet per week. Anders hadden we geen bemerkingen. Pat gaf ons informatie over The Northbank. Hij gaf deze informatie omdat we volgende week naar The Northbank gaan. Er moet ook één iemand de groepsleider zijn en omdat ik de papieren bij mij had met informatie werd ik aangesteld als groepsleider. Rond 21.00 uur gingen we naar huis en we kropen meteen in ons bed.
Dinsdag vertrokken we zoals gewoonlijk naar school. Elke morgen komen we een man tegen waar we goedemorgen tegen zeggen. Zijn naam is Seiko. Deze man draagt altijd een soort politiehemd. Ook dinsdag kwamen we hem tegen. Hij had bananen voor ons gekocht en gaf deze aan ons. De bananen, die we kregen, noemen volgens een kind uit
de klas van Eva 'monkeybananas' (apenbananen). Daarna liepen we verder naar school. Ik heb vandaag opnieuw wiskunde, turnen en project gegeven. Tijdens de
wiskundeles heb ik gewerkt met blokken. De kinderen moesten één voor één de blokken volgens kleur, grootte en vorm sorteren. Mijn mentor had gevraagd om dit zo te doen omdat ik dan zou zien wie het doel begrijpt. Ik vond dat de
kinderen lang moesten wachten en na een tijdje begonnen sommige kinderen te praten. Deze oefening is beter om in een kleine groep of alleen tijdens hoekenwerk uit te laten voeren door de kinderen. Wanneer het tijd was voor de
turnles haalde ik de parachute tevoorschijn. De kinderen hadden moeite om de parachute goed vast te houden tijdens het spel met de bal. Ze moesten ervoor zorgen dat de bal niet op de grond viel. De kinderen konden de bal wel
bewegen op de parachute, maar niet voldoende dat de bal veel bewoog. Daarom ben ik overgegaan op het volgende spel. De kinderen moesten rond de parachute lopen
en wanneer ik in mijn handen klapte, zei ik een kleur en moesten ze bij dit kleur gaan staan. De kinderen hadden moeite om rond de parachute te lopen, want ze liepen vaak op de parachute. Ik heb de kinderen erop gewezen dat de
parachute zo stuk zal gaan en daarna liepen ze niet meer op de parachute. Tijdens het project zijn we naar de winkel naast de school gegaan om te kijken wat gezond en ongezond is. De kinderen konden goed luisteren en wisten heel goed wat gezond en ongezond was. Voor mij was het soms moeilijk om
te zeggen wat iets was omdat ze in de winkels in Gambia soms ander voedsel verkopen dan in België. In de namiddag hadden we sinds lange tijd een vergadering met de kleuterleerkrachten. We hebben de doos vol gevoelens
besproken omdat we deze vertaald en in orde gebracht hebben. Daarna hebben we gekeken naar de verschillende hoeken in de klas en welke hoeken er nog meer materiaal nodig hebben. Zo kwamen we tot de conclusie dat het met de boeken in mijn klas niet goed gaat. De kinderen spelen met de boeken en kijken er niet in. We hebben toen gezocht naar enkele oplossingen. Zo moeten de leerkrachten om de
zoveel tijd hun boeken veranderen. Daarna maakten we samen met onze mentor een lijst op van materialen, die nog nodig zijn in de verschillende hoeken. Ik vond deze meeting zeer leerrijk en ook goed dat er samen nagedacht wordt over de verschillende hoeken.
Woensdag was de dag waarop Pat en Kristien naar België terugvlogen. Rond 09.00 uur ging de bel en elke klas kwam naar buiten. Iedereen zong een bedanklied (djeredjef) voor
Kristien en Pat. Daarna wilden Suwaibatou en Annette nog iets vertellen. Nadat ze iets gezegd hadden, zong de hele school nog een lied en dan ging iedereen naar hun klas. De studenten, waaronder ook ik, namen afscheid van Kristien en
Pat. Ze waren een grote steun voor ons en we zullen ze zeker en vast missen. Maar we hebben al afgesproken met Pat, dat hij in België eens lasagne voor ons zal maken. Ik kijk er al naar uit! Na het afscheid ging ik terug naar mijn klas en daar zag ik dat mijn mentor de maskers uit de doos vol gevoelens aan het gebruiken was. Onze inspanning was dus geslaagd! Na de pauze heb ik turnles gegeven aan de meisjes van mijn en Eva haar klas. De jongens van beide klassen wilden graag voetballen en Eva was naar een overheidsschool. Ik heb samen met de meisjes enkele spellen gespeeld waaronder 'Schipper mag ik overvaren' en '1,2,3 piano'. De meisjes deden goed mee en de jongens waren ook goed samen aan het spelen. Tijdens het project moesten de kinderen verschillende soorten voedsel uit de voedingspiramide tekenen. Sommige kinderen tekenden groot zoals het moest van mijn mentor en andere kinderen tekenden klein. Ik vond dat de meeste kinderen goed konden tekenen. In de namiddag heb ik wat gewerkt aan spelfiches van de spellen voor de speel-o-theek. 's Avonds vroeg Aminata of we samen met Ansu en haar naar een studyschool (studeerschool) in de buurt wilden gaan. Natuurlijk waren we benieuwd om deze school te bezoeken. Toen we toekwamen aan deze school, Kings and Queen school, begon de oprichter meteen alles aan ons te tonen. In een klein gebouw zaten er verschillende groepen samen. Zo zaten alle kleuters, grade 1 en 2, grade 3 en 4 en grade 5 en 6 samen. Er stonden banken in het gebouw en er hingen verschillende borden aan de muur met oefeningen. De school heeft nu enkele uniformen laten maken omdat ze binnen 1 maand officieel open gaan als kleuterschool. Omdat wij daar waren, wilde de oprichter turnles geven aan de kinderen, maar ook wij moesten meedoen. Het was leuk om een turnles gegeven door iemand vanuit onze buurt mee te volgen. Het zorgde voor extra inspiratie voor de volgende turnlessen, die ik moet geven. Na meer dan 1 uur in de studyschool aanwezig te zijn geweest, gingen we terug naar huis.
Op donderdag gaf ik meteen na de registratie mijn wiskundeles. De kinderen moesten voorwerpen zoeken in de klas met dezelfde kleur. Daarna moesten de kinderen de voorwerpen sorteren volgens grootte. De kinderen konden het heel goed en daarom zal ik volgende week een ander doel behandelen. Na de wiskundeles gaf ik het project. De
kinderen moesten de verschillende tekeningen uitknippen en opkleven op de voedingspiramide. Ik heb de kinderen ook een lied aangeleerd.
Oh do you eat your vegetables. Your vegetables, your vegetables. Oh do you eat your vegetables. Each and every day?
Na mijn les gaf mijn mentor haar les en na de pauze keken we naar Tarzan. Het was de eerste keer dat ik de kinderen zo stil heb zien kijken naar een film. Na een tijdje viel de
elektriciteit uit dus mochten de kinderen vrij buiten spelen. Na de lunch zaten we samen met alle studenten en daarna hadden we een meeting met alle leerkrachten. Tijdens deze meeting ging het over lijfstraffen en dat dit verboden is in The Swallow. We kregen ook informatie over het paaskamp. Het paaskamp vindt plaats van 10 april tot en met 15 april. De meeting duurde vandaag langer dan gewoonlijk, maar we hadden nu al meer duidelijkheid over het paaskamp.
Gisteren vonden de wekelijkse workshops plaats. Omdat we plasticine hadden, met dank aan Morgan en Lies (twee
andere studenten), wou ik vandaag graag iets doen met deze plasticine. Eerst liet ik de kinderen iets tekenen om daarna te boetseren met de plasticine. Eenmaal ik de plasticine had uitgehaald, begonnen de kinderen andere zaken te maken dan ze getekend hadden. Ik liet de kinderen hierin vrij. Ze maakten mandjes, borden, waterputten, verrekijkers en nog veel meer. In het begin dacht ik dat de kinderen snel klaar gingen zijn, maar dit was helemaal niet het geval. Ik heb zelfs tegen de kinderen moeten zeggen dat het tijd was voor de pauze en dat ze moesten opruimen. De groep bestond hoofdzakelijk uit kinderen van nursery 1. De workshop was geslaagd. Na de pauze en de registratie vond Mikado plaats. We hadden donderdag tegen Ansu verteld dat we een geheim hadden maar dat we het hem niet mochten vertellen. Vrijdag kwam hij het geheim te weten. Hij heeft een award gewonnen omdat hij bijna geen enkele oefening van wiskunde fout had. Na Mikado was het tijd om naar huis te gaan. Samen met de mentor van Paulien en haar dochtertje Suzan vertrokken we naar huis. We gingen namelijk samen met haar, Aminata en Ansu naar een wedding in het dorp van de mentor van Eva en van familie van een kind uit de klas van Paulien. Thuis aangekomen was er niemand thuis, maar na een tijdje kwamen Bintou en Ansu thuis. Niet snel daarna kwam ook Aminata thuis. Aminata en Ansu verkleedden zich en we konden vertrekken. Eerst te voet tot aan de grote baan. Daar namen we een taxi (Paulien, Eva, mentor Paulien en ik) of een tanka tanka (Ansu en Aminata) naar Westfield. Aangekomen in Westfield namen we een tanka tanka tot Fajara, wat nog een eindje rijden was. Daar namen we een
taxi met ons 6 tot aan het huis van teacher Buya (mentor van Eva). We werden hartelijk verwelkomd door teacher Buya. Ze had eten klaargemaakt voor ons, die we samen opaten. Daarna toonde ze ons de kleuterschool, die ze zelf opgericht heeft. Ze had gezien dat er geen school in haar buurt was waardoor de kinderen niet naar school gingen. Daarom richtte ze een kleuterschool op, genaamd Buya's nursery school. Er zijn 2 klassen, 1 klas 1ste en 2e kleuter en 1 klas 3e kleuter. Momenteel zijn ze bezig met het bouwen van toiletten en er is al een afsluiting met haar huis, maar deze is niet veilig voor de kinderen. We mochten binnenkijken in de twee klassen. De school heeft nog niet veel materiaal en heeft nood aan sponsors. Na de rondleiding vertrokken we te voet naar de trouw. Eenmaal aangekomen in de compound waar de trouw plaatsvond, werden we aan iedereen voorgesteld. Daarna kregen we een grote schotel met eten. Ik heb ervan geproefd, maar het was te pikant. Aminata wou niet dat we ervan aten. Even later kregen we een tweede grote schotel met couscous en zure melk. Hiervan konden we wel eten. Het lijkt misschien een rare combinatie, maar het was heel lekker. Toen begon iedereen een stoel te nemen, want de tijd was aangebroken dat de bruid zou toekomen. Eerst werden alle geschenken vooraan geplaatst. Toen kwam er een grote groep vrouwen. In het midden van deze groep liep een vrouw bedekt met doeken, de bruid. Dit is omdat de man haar eerst moet zien voordat andere mensen haar zien. De man was al getrouwd dus het was zijn tweede vrouw. Daarom ging de bruid op de schoot liggen van de eerste vrouw van de man. Nadat ze even zo gelegen hadden, gingen ze samen naar binnen. Toen de bruid binnen was, werd er opieuw eten gegeven. Wij aten op de traditionele manier, namelijk met onze rechterhand. Na het eten zijn we de bruid en bruidegom gaan begroeten en daarna vertrokken we naar huis. Aminata en Ansu zijn niet met ons meegegaan. Ansu was aan het voetballen met enkele andere kinderen en Aminata vond hem niet meer. Daarom mochten wij samen met de mentor van Paulien al vertrekken. De broer van teacher Buya heeft ons een stukje gebracht. Daarna namen we een taxi tot Atlas (een tankstation). Adama stond ons daar op te wachten. Het verschil met de trouw van vorige week was dat deze trouw meer traditioneler was. De trouw van vorige week was al wat meer westers. Het was een lange en vermoeiende dag, maar het was het zeker allemaal waard!
Vele Gambiaanse groeten en tot mijn volgend blogbericht!
Toinon
Weetjes from Gambia:
- Wanneer je naar een craft market gaat, is het goed om af te dingen.
- Mensen en voornamelijk mannen maken hier vaak thee. Musa, iemand die bij ons in de buurt woont, vertelde
ons dat ze dit doen om mensen bij elkaar te brengen. Sarjo maakt vaak deze thee bij ons thuis. Hij verwarmt de thee op een klein vuurtje en wanneer de thee warm is, giet hij de thee in een klein glaasje waar er veel suiker in zit. Daarna giet hij de thee van het ene glaasje in een ander glaasje. Dit doet hij een paar keer. Daarna kan je al een deel drinken, maar je kunt het ook een paar keer op het vuur zetten en opnieuw in de glaasjes
gieten. De eerste keer is de thee straffer dan de volgende keren. De thee, die men maakt, noemt men 'ataya'. Het is geen gewone thee. Je kunt eraan verslaafd geraken. - Vrouwen en mannen eten elk afzonderlijk. Vrouwen hebben een grote schaal met eten voor hen allemaal samen en mannen hebben dit ook voor hen. Iedereen eet al zittend op de grond. Vrouwen eten samen met de kinderen en eten zonder lepel, vork of mes. Mannen eten wel met een lepel.
Internationale competenties
1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken.
2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele ontvankelijkheid, culturele relationele competentie, culturele conflicthantering en multiperspectiviteit.
3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren, een mening vormen over maatschappelijke of internationale onderwerpen en maatschappelijke betrokkenheid tonen.
4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, samenwerken en netwerken en andere perspectieven onderzoeken.
5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien en kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen.
Uw reacties
Marraine en parrain
26-03-2017 10:50
Dag Toinon. Er is weer een week voorbij en het was een hele belevenis. De foto's zijn mooi en het is leuk om de blog te lezen. Voor ons is alles ook nieuw en het zijn andere gewoonten die wij niet kennen. Geniet er van en veel liefs.
Opa en Marraine
26-03-2017 17:48
Leuk om je blog te lezen. Wat heb je al veel gezien van hun cultuur. Mooie foto's en de tijd gaat snel. Zo kunnen we je een beetje volgen in Gambia. We kijken al uit naar je volgende blog. Veel liefs.
Catherine Boterman
28-03-2017 21:53
Dag Toinon, het is al lang dat ik nog iets geschreven heb maar niet te min volg ik wel iedere week je blog. Ik vind het echt tof wat jullie daar allemaal meemaken vele groetjes .
De week van ..... marcheren en ... marcheren... en nog veel meer!
Vrijdag 17 maart 2017
Beste familie, vrienden en andere lezers
Maandag startte onze vijfde lesweek al. Wat gaat de tijd snel! Tijdens teacher's theatre vertelde Suwaibatou dat er een kind van 9 jaar gestorven is. Ze zat niet op The Swallow, maar in een school in Kotu. Het is een triest verhaal maar hier niet ongewoon. Op een avond was het kind aan het studeren met een kaars want er was geen licht. Haar pen viel op de grond en toen ze die opraapte, botste ze tegen de kaars. Haar kleren schoten in brand en ze wou graag de brand zelf blussen. Ze was bang dat ze geslagen zou worden als ze om hulp zou roepen. Uiteindelijk heeft ze toch hulp gevraagd aan haar tante, die op dat moment thuis was. Enkele uren later brachten ze haar naar het ziekenhuis. Daar bleef ze niet lang, want haar ouders geloofden niet in wat het ziekenhuis doet, namelijk steeds de wonden verzorgen. De ouders wilden graag hun kind verzorgen op hun eigen manier. Enkele maanden later werd het kind opnieuw naar het ziekenhuis gebracht en zagen haar wonden er vreselijk uit. Het ziekenhuis was een klein ziekenhuis en hierdoor moest ze opgenomen worden in een groter, gespecialiseerd ziekenhuis. Het kind overleed onderweg. Suwaibatou vertelde dat geen enkel blad verbrand was, enkel haar kleren. Ze wees de kinderen erop dat kaarsen gevaarlijk zijn. Veel tijd om dit verhaal te verwerken, had ik niet want de lessen moesten doorgaan. Maar tijdens het schrijven van mijn blog kan ik steeds nog even stilstaan bij zo'n situaties. Dit moment doet me ook nadenken hoe ik zo'n informatie kan gebruiken in mijn lessen. Omdat mijn mentor nog aan het praten was met andere leerkrachten startte ik met de registratie. Daarna deed ik samen met de kinderen de ochtendronde. Toen mijn mentor binnenkwam in de klas zag ze dat ik reeds bezig was dus bracht ze haar administratie in orde. Hier in Gambia spenderen de leerkrachten veel minder tijd aan hun administratie. Een agenda bijhouden is al een moeilijke opgave. Na de ochtendronde begon ik aan mijn wiskundeles. Na drie weken was het de beurt aan een nieuw thema: 'sorteren van objecten volgens kleur, grootte en vorm'. Zoals ik in mijn vorig blogbericht vermeld heb, werkte ik met verschillende vormen in verschillende kleuren. Ik liet telkens tien kinderen naar voor komen en ik gaf hen een vorm. De kinderen moesten dan volgens kleur en volgens grootte gaan
staan. Wanneer ik zag dat de kinderen dit goed konden, wisselde ik af en moesten ze volgens vorm gaan staan. Na de pauze moesten de kinderen opnieuw oefenen voor de march van donderdag. Daarna speelden we het spel 'Teacher says' (de juf zegt). Wanneer de kinderen 'teacher says' hoorden, moesten ze de opdracht uitvoeren. Wanneer ze
dit niet hoorden dan mochten ze de opdracht niet uitvoeren. Deden ze dit wel dan moesten ze aan de kant zitten. De kinderen konden dit spel heel goed. Vanaf deze week is er ook een nieuw thema voor project, namelijk 'variety in food'. Ik kreeg de opdracht om de kinderen te leren welk voedsel goed is voor hen. Als aanloop vroeg ik welk voedsel ze eten. Ik moest de kinderen ook uitleggen wat er gebeurt als ze drie dagen niet eten. Na de lunch werkten Eva, Paulien en ikzelf verder aan de vertaling van de doos vol gevoelens.
Dinsdag wist ik niet goed wat ik moest verwachten van de dag. Mijn mentor had verteld dat de kinderen zouden oefenen voor de march van donderdag. Ze vertelde ook dat enkel teacher Buya (nursery 3) en zij meegingen om te oefenen. Veel meer informatie had ik dus niet. Dinsdagmorgen begon ik zoals gewoonlijk met de registratie en de ochtendronde. Wanneer de kinderen de goedemorgenliederen aan het zingen waren, kwam mijn mentor toe in de klas. Ik wou beginnen aan de wiskundeles, maar mijn mentor gaf aan dat de kinderen zich moesten klaarmaken, want ze gingen vertrekken naar Bakoteh, de plaats waar het oefenen zou doorgaan. Even ontstond er een discussie tussen mijn mentor en de mentor van Eva of Eva en ik mee mochten. Uiteindelijk werd beslist dat we mee mochten. De kinderen, die niet mee doen met de march, moesten in de klas van Paulien blijven. We vertrokken
met een busje (tanka tanka), die propvol zat, richting Bakoteh. Er waren al andere scholen aanwezig en wij maakten onze rij achter de andere scholen. We begonnen te marcheren als bijna alle scholen aanwezig waren. Eerst stapten we twee keer rond het plein daarna moesten alle scholen naast elkaar
gaan staan om het nationaal volkslied te zingen. Vervolgens hield de hoofdverantwoordelijke nog een toespraak. Tijdens deze toespraak vroegen enkele kinderen of ze mochten drinken want het was heel warm. Dit mocht niet van onze mentoren. Na de toespraak kon er gedronken worden. Gelukkig hadden we water mee! Eerst werden de kinderen van Nyodema, een school in dezelfde straat als The Swallow, terug naar hun school gebracht. Wat later kwam het busje ons ophalen. Toen we terug op school waren, mochten de kinderen buiten spelen. Enkele kinderen van mijn klas leerden mij typische Gambiaanse klapspelletjes, die ik later in België kan aanleren aan de kleuters. Na de lunch werkte ik aan mijn observaties van de kinderen, want dit is belangrijk wanneer je voor een klas staat. Suwaibatou was te ziek om de wekelijkse nursery workshop te laten doorgaan. We konden wat vroeger naar huis vertrekken. Thuis keken we met Ansu in een Belgisch tijdschrift. Hij was twee dagen thuis gebleven omdat hij ziek was van malaria. Op de achterkant stond een zwarte vrouw. Ansu vertelde dat dit een Amerikaanse zwarte was. We vroegen hem het verschil tussen een Amerikaanse en Afrikaanse zwarte. Hij antwoordde hier het volgende op: 'We are charcoal black. (Wij zijn zo zwart als steenkool)'.
Woensdag was er opnieuw geen les gezondheid omdat de health teacher nu in grade 2 staat. De leerkracht uit grade 2 had de kinderen geslaan wanneer Morgan (studente) niet aanwezig was in de klas. Gelukkig durfden de kinderen dit tegen Morgan te vertellen. Hij werd hiervoor twee weken geschorst. Het is goed dat ze hem straffen voor wat hij gedaan heeft. Eerst gaf mijn mentor haar les over gevoelens. Terwijl de kinderen de gezichten aan het overtekenen waren van het bord ging mijn mentor even weg om enkele zaken te regelen voor donderdag. Na de pauze gaven Eva en ik opnieuw samen turnles. We speelden enkele spellen. De kinderen moesten eerst dansen op muziek. De meisjes vonden dit leuker dan de jongens. Ik probeerde de jongens te motiveren om te dansen, maar dit lukte niet. Daarna speelden we zakdoekje leggen en een ander dansspel. Tijdens deze twee spelletjes deden alle kinderen heel goed mee. Voor het project bleef ik met de kinderen buiten. Op de muren van The Swallow staat de voedselpiramide geschilderd. Ik probeerde dit uit te leggen. Mijn mentor onderbrak mij op een bepaald moment en nam mijn les over in het Wolof. De kinderen zijn gewoon om de lessen project in het Wolof te krijgen. Na de lunch werkten Eva, Paulien en ikzelf aan de spelfiches van de spellen voor in de speel-o-theek.
Donderdag stonden we vroeg op, want we moesten rond 07.30 uur op school zijn voor de march voor Independence Day voor kinderen. We namen een bustaxi want met onze nieuwe outfit zagen we het niet zitten om te voet te gaan. We hadden geluk, want de bustaxi zette ons aan school af. Wanneer alle kinderen op school aanwezig waren, kregen de meisjes een blauw/gele strik in hun haar. Alle leerkrachten hadden een jurk in dezelfde stof, maar de modellen waren verschillend. Mijn mentor had een andere stof, want ze maakte deel uit van de organisatie van de march. Pas rond 08.20 uur vertrokken we met een overvol busje (30 kinderen en 5 leerkrachten) richting het stadium in Bakau. We dachten
dat we te laat gingen zijn, maar dit was helemaal niet het geval. Na enkele uren wachtten, kwam de president (een kind verkleed als Adama Barrow) en zijn bewakers (kinderen verkleed als bodyguards) voorbij in een auto. Pas rond 11.30 uur begonnen we met marcheren. Na het zingen van het volkslied (rond 12u15) vertrokken we met een overvolle bus richting de school. Het was leuk om dit evenement mee te maken en vast te stellen dat dit speciaal voor de kinderen georganiseerd wordt. In de namiddag waren we vrij, maar 's avonds vond er een receptie plaats voor de trouw van de jongste broer van mijn mentor. Samen met enkele andere studenten, Suwaibatou en de kokkinnen van The Swallow vertrokken we naar de receptie. We waren te vroeg en de eerste aanwezigen. In het begin dacht ik dat mannen en vrouwen apart gingen zitten, maar dit was niet het geval. Het was wachten op bruid en bruidegom. Na ongeveer twee uur kwamen de bruid en bruidegom met familie. Nadat iedereen foto's van hen had genomen, kwam de bruid aan iedereen een hand geven. Daarna sneden ze de taart aan en gaven ze elkaar een kus. We vertrokken naar huis, maar niet met lege handen. Mijn mentor regelde dat wij eten in een bakje meekregen. Het is de gewoonte hier dat je tijdens trouwrecepties je eten meekrijgt naar huis omdat de meeste vrouwen hun kinderen thuis laten. Hierdoor kunnen de vrouwen niet zo lang blijven dus krijgen ze het eten mee. We namen afscheid van mijn mentor, die het heel leuk vond dat wij gekomen waren.
Woensdag hadden we te horen gekregen dat het kleuteronderwijs vrijaf had op vrijdag. Dit kwam door de march. Dus vandaag werkten we eerst alles af voor school zodat we in de namiddag wat konden uitrusten van gisteren.
Tot volgende week voor een nieuw
blogbericht!
Toinon
Weetjes from Gambia:
1. Een typisch Gambiaans gerecht is benachin. Dit is een eenpansgerecht met rijst en kip of vis.
2. Sommige mannen in Gambia hebben nog een beeld van vrouwen als huisvrouw. Net zoals indertijd bij ons (voor de emancipatie van de vrouw) willen deze mannen dat wanneer ze thuiskomen, ze enkel hun voeten onder tafel moeten schuiven en hun vrouw hen eten brengt.
3. De taal, die wij hier wat leren is Wolof. In Gambia spreken ze niet over 'Wolof', maar 'Olof'.
4. Op speciale gelegenheden zoals de march van deze week of op Independence Day dragen vrouwen en mannen vaak kleren in dezelfde stof. Dit noemt men hier 'assubi'.
Internationale competenties
1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken.
2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele relationele competentie en multiperspectiviteit.
3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren, een mening vormen over maatschappelijke of internationale onderwerpen en maatschappelijke betrokkenheid tonen.
4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, samenwerken en netwerken en andere perspectieven onderzoeken.
5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien en kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen.
Uw reacties
Opa en Marraine
18-03-2017 17:51
Dag Toinon, blog gelezen. Zo zitten we af en toe eens in Gambia, Mooie foto's en ook een goed verhaal. Groetjes.
Marraine en parrain
18-03-2017 20:54
Dag Toinon, het was een drukke week vol nieuwigheden. Je zal dat maar eenmaal meemaken. De foto's zijn heel mooi
van de nieuwe kleedjes. Geniet er nog van en veel liefs.
Elke week een beetje anders!
Maandag 13 maart 2017
Beste familie, vrienden en andere lezers
Vorige week kon je al lezen wat ik op zaterdag, zondag, maandag en dinsdag heb gedaan. Vandaag kan je het vervolg van de week lezen.
Woensdag was het internationale vrouwendag en tevens ook de vrouwenmars (witte mars) in Banjul. Mijn mentor is even naar school gekomen, maar niet voor lang. Ze ging mee met de anderen vrouwen, die lid zijn van Move2gether. Dit is een vereniging opgezet door enkele studenten waar moeders van kinderen op school zich kunnen bij aansluiten. Ook Aminata is lid van deze vereniging en stapte mee in de mars. Ik stond vandaag dus opnieuw alleen voor de klas. Ik kreeg de opdracht van mijn mentor om de namen van de kinderen, die niet flink waren te noteren. Woensdag was het de eerste keer sinds lange tijd dat de kinderen het vak 'health' (gezondheid) kregen. Dit vak wordt niet gegeven door de klasleerkracht maar door de special needs teacher, Abdou Joof. Omdat de
leerkracht van grade 5 er niet was, gaf hij les in grade 5 tot er een nieuwe leerkracht gevonden was. Nu is er een nieuwe leerkracht in grade 5 en kan Abdou Joof opnieuw les geven als special needs teacher. Hij gaf in mijn stageklas les over suiker. Een belangrijk 'health' thema, want de kinderen eten hier van 's morgens vroeg zeer ongezond en veel suiker. Enkele voorbeelden wat kinderen eten van zodra ze op school arriveren: ijsjes en snoepjes. Daarna heb ik alle lessen gegeven aan de kinderen. Tijdens de turnles wou de mentor van Eva oefenen voor de march van volgende week. De kinderen, die niet mee mogen wandelen in de march, moesten naar Ansu. Hij is niet de zoon van Aminata, maar de bewaker van de school. Plots waren deze kinderen samen met Ansu ook aan het marcheren. We moesten allemaal lachen want ze waren met niet zoveel. Ik heb enkele kinderen aan de kant moeten zetten en enkele namen opgeschreven. Na de lunch heb ik de kinderen buiten laten spelen. De kinderen kwamen zeer goed tot spel. De jongens maakten uit zand garages en huizen. De meisjes hadden een winkeltje gemaakt. Plots begon een meisje mijn haar te vlechten en daarna kwamen nog meer meisjes vlechtjes maken in mijn haar. Nadat de kinderen naar huis waren, heb ik Eva en Paulien geholpen om de store verder op te ruimen. De store is intussen klaar. Toen we thuiskwamen, zagen we opeens een nieuw lammetje. Het gastgezin had niets gezegd, maar toen we het opgemerkt hadden, vertelden ze dat het
lammetje woensdag geboren was. Het lammetje heeft de naam Amindau gekregen, wat kleintje betekent.
Op donderdag gaf de mentor eerst Engels. Toen ze bezig was met lesgeven, begon ze plots te praten met een andere
leerkracht, die langsliep. Ik heb de les overgenomen en verder les gegeven. Wanneer de mentor klaar was met praten, nam zij de les opnieuw over. Daarna was het mijn beurt om de wiskundeles te geven. Ik werkte met kroonkurken. Ik schreef een cijfer op het bord en de kinderen moesten het juiste aantal kroonkurken nemen.Telkens ging ik bij elk kind langs om te controleren of iedereen het juiste
aantal kroonkurken had genomen. De laatste 5 minuten van de les mochten er enkele kinderen een cijfer op het bord schrijven. De kinderen konden deze oefeningen heel goed. Na de wiskundeles was het tijd voor project. Omdat
donderdag de laatste dag was rond het project verschillende talen had de mentor aan mij gevraagd of de kinderen een toneelstuk konden spelen. Ik ben hiervoor met de kinderen naar buiten gegaan naar het theater. Het verhaal ging over
'Olifant Oli en zijn olifantvrienden, die een reis rond de wereld maken'. Enkele kinderen luisterden heel goed en deden flink mee. Na de pauze was het tijd voor een video. Samen met Eva had ik gekozen voor de film 'Lilo and Stitch'. De film was nog niet lang bezig of de elektriciteit viel uit. De mentor besloot om dan maar de kinderen te laten turnen. Ik had geen turnles voorbereid omdat er geen turnles gepland stond. Daarom heb ik de kinderen verdeeld in 2 groepen en mochten ze voetballen. Na de turnles had ik aan mijn mentor voorgesteld om hoekenwerk te doen. Tijdens het hoekenwerk heb ik met een groep kinderen het spel 'Boomgaardje' gespeeld. In de namiddag werkten Eva, Paulien en ikzelf verder aan de doos vol gevoelens. Omdat
het vandaag teacher Lamin (grade 6) zijn laatste dag was, moest elke klas zorgen voor een geschenk. Mijn mentor had mij gevraagd om samen met haar een stuk stof, om zelf kleren te laten maken, in te pakken. Alle klassen moesten naar het theater komen en de geschenken overhandigen.
Enkele leerlingen uit de lagere jaren begonnen te huilen omdat teacher Lamin weg gaat. Zelf ken ik teacher Lamin nog niet lang, maar toch was het ook moeilijk voor mij. Door het afscheid kon er geen teacher's meeting doorgaan en mochten we wat vroeger naar huis.
Vrijdag was opnieuw de dag dat we ons Gambiaans kleed aan moesten trekken. Omdat een deel van mijn kleed was losgekomen, lag het nog bij de kleermaker. Gelukkig had ik
een lang kleed mee van België. Tijdens de wekelijkse workshop heb ik een verhaal voorgelezen en de kinderen mochten daarna iets tekenen over het verhaal. Wat kunnen de kinderen hier mooi tekenen! Kinderen van nursery 1 tekenen al mannetjes, kopvoeters genoemd. In België beginnen de kleuters pas in de tweede kleuterklas kopvoeters te tekenen. Daarna liet ik ze wat vrij spelen. Na de pauze vroeg mijn mentor of ik het aanwezigheidsregister wou
invullen. Ze heeft me slechts eenmaal moeten verbeteren, want sommige namen zijn hier moeilijk uit te spreken. Na het afroepen van alle namen gaf mijn mentor mij een compliment. Ze zei dat ik de namen goed had uitgesproken. Beter dan de vorige studenten, die stage hadden gelopen in haar klas. Na het zingen van de ochtendliederen, was het tijd voor Mikado. Het kind van mijn klas, die een award kreeg, heeft alleen gedanst voor iedereen. Hij ging helemaal op in het dansen. 's Middags zijn we naar een hotel gegaan voor internetverbinding. Het lukte even, maar plots viel de elektriciteit uit waardoor we geen verbinding meer hadden.
Inmiddels zijn we dit hier al gewoon dat de elektriciteit af en toe uitvalt.
Zaterdag wilden we graag nog een deel van Gambia verkennen. Daarom vertrokken we rond de middag naar Tanji en Paradise Beach. Tanji is een vissersdorpje net zoals Bakau, maar dan groter. We nameneen taxi richting Tipa garage om daar vervolgens een buschtaxi of tanka tanka
te nemen richting Tanji. Eerst wist ik niet goed welke richting we uit gingen, maar na een tijdje begon ik de weg te herkennen. Toen we naar Kartong zijn geweest, hebben we ook deze weg genomen. Omdat we eerst naar Paradise Beach wilden gaan en dan naar Tanji hadden we aan de chauffeur gevraagd om ons te zeggen waar we moesten uitstappen. Op een bepaald ogenblik reden we weg van de
zee en nam de chauffeur enkele wegen naar dorpen. De chauffeur dacht dat wij een hotel zochten die Paradise Beach heette, maar we wilden naar het strand. De chauffeur stopte in een dorpje omdat hij moest terugkeren, maar eerst laste hij een pauze in. Wij stapten uit en gingen ook even zitten. Na enkele minuten vertrok de bustaxi. We stapten uit in Tanji opdat de bustaxi niet reed naar Paradise Beach. In Tanji is er een vismarkt en de geur kon je al van ver ruiken. Wat een stank! In Tanji lagen er veel vissersboten op het strand en op zee. We liepen wat langs het strand en plots werden we aangesproken door een Senegalees. We haalden ons beste Frans boven. Hij wou graag zijn boot tonen en vroeg ons om enkele foto's van hem en zijn broer te nemen, maar hij wou ook enkele foto's samen met ons. Na even gepraat te hebben met deze man vroeg hij ons geld. Dit vonden we helemaal niet leuk. We zeiden dat we geen geld op zak hadden en zijn
verder gewandeld. Na ons bezoek aan Tanji vroegen we aan iemand waar Paradise Bech lag. Plots kwamen er meer mensen ons te hulp, maar niemand van hen wist Paradise Beach liggen. Uiteindelijk vonden we de weg naar Paradise Beach. Paradise Beach is het mooiste strand van Gambia. Adama had ons vorige week gevraagd om enkele schelpen te verzamelen omdat hij een slinger van schelpen wil maken voor ons. Op Paradise Beach lagen er mooie schelpen dus verzamelden we er enkele. Omdat we na een lange rit en zoektocht wat dorst hadden gekregen, dronken we iets in een strandbar. Jammer genoeg konden we niet langer blijven omdat we 's avonds uitgenodigd waren op het verjaardagsfeest van Nora, een studente die in het ander
gastgezin verblijft. We vertrokken naar Sanyang met een taxi en in Sanyang hadden we meteen een tanka tanka richting Tipa garage. Het was wel even proppen, maar we geraakten er allemaal in. Eenmaal aangekomen in Tipa garage namen we een taxi richting ons huis. Thuis maakten we ons vlug klaar en vertrokken naar het huis van Suwaibatou waar het feest plaatsvond. Ook de studenten, die bij Annette logeren, en Pat en Kristien waren van de partij. Het was een leuke avond met lekker eten. We kregen kroepoek, worstenbroodjes en kip met groenten. Rond 22.30 uur keerden we terug naar huis.
Zondag was opnieuw een school- en relaxdag. In de ochtend
hebben we wat geknutseld voor onze lessen van deze week. Ik heb verschillende vormen uitgeknipt in een verschillende grootte en een verschillend kleur, want mijn wiskundelessen gaan nu over sorteren. Nadat we onze tapalapa op hadden,
zijn we vertrokken naar het hotel voor wat internet, maar opnieuw lukte dit niet goed. We zijn uiteindelijk naar een strandbar in de buurt van het hotel gegaan. 's Avonds hebben we een film bekeken samen met Ansu.
Hopelijk heb ik terug Gambia dichter naar België gebracht. Tot later.
Toinon
Weetjes from Gambia:
1. De meisjes hebben hier allemaal ingevlochten haar.
Kinderen van mijn klas kunnen al heel goed vlechtjes maken.
2. Vrouwen dragen hier vaak een pruik of extensions om
langer haar te hebben. Zo heb ik op het bureau van mijn mentor al eens een nepvlecht gevonden.
3. In Gambia zijn er veel Moslims (90% van de bevolking is
moslim). Adama, de zoon van ons gastgezin, gaat dagelijks 5 keer naar de moskee om te bidden. Op school rond 14.00 uur worden er matten uitgelegd en kunnen de leerkrachten en leerlingen, die willen bidden, bidden.
4. Mensen in Gambia zeggen vaak sorry wanneer dit niet nodig is. Wanneer je bijvoorbeeld tegen een steen loopt, zeggen de mensen al sorry.
Internationale competenties
1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken en taalstrategieën hanteren.
2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele relationele competentie en multiperspectiviteit.
3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren, een eigen mening uiten over maatschappelijke of internationale onderwerpen en maatschappelijke betrokkenheid tonen.
4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, andere perspectieven onderzoeken, creativiteit tonen en zich handhaven in stressvolle situaties.
5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien en kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen.
Uw reacties
Opa en Marraine
15-03-2017 08:15
Dag Toinon,
Terug een woordje van jou. We zijn altijd blij iets van jou te horen. Mooie foto's en we zien ook dat je het goed stelt.
Wat gaat de tijd toch snel. Vele groetjes
Life goes on in the Gambia
Woensdag 08 maart 2017
Beste familie, vrienden en andere lezers
Zaterdag was een drukke dag. Samen met Ansu en Kumba, de twee jongste kinderen van ons gastgezin en enkele kinderen uit de buurt zijn we naar Kotu beach gegaan. Wij
stonden klaar rond 12.30 uur en na ongeveer 2 uur konden we vertrekken naar het strand (danka danka). De kinderen vonden het bezoek aan het strand heel leuk, want dit doen ze bijna nooit. Ze rolden in het zand en gingen ook in de zee. Ze mochten wel niet te diep in de zee omdat ze niet goed kunnen zwemmen. 's Avonds hadden we afgesproken met de studenten van het andere gastgezin. We zijn gaan eten in Senegambia in het restaurant African Queen. Daarna zijn we via het strand naar de strandbar Poco Loco geweest. Hier
trad een band op waar een Belg en een Nederlander deel van uitmaken. Senegambia is heel toeristisch en niet echt mijn ding, maar wel leuk om even gezien te hebben.
Zondag was het heel warm, zeker 36 graden. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een zwembad. We vonden geen hotel waar we gratis konden zwemmen dus zijn we opnieuw naar het hotel gegaan die we elke vrijdag bezoeken, Palm Beach Hotel.
Op maandag begon ik aan mijn vierde lesweek. Mijn
wiskundeles verliep goed. De kinderen hadden het verbinden van nummers en voorwerpen meteen beet. Ik toonde de kinderen een cijfer en daarna moesten de kinderen evenveel kettingen, bekers, blokken en kegels nemen. De mentor vond mijn wiskundeles geslaagd. Tijdens de turnles waren de kinderen wild. Ze luisterden niet goed en ik moest vele kinderen aan de kant zetten. Uiteindelijk heb ik mijn turnles wat aangepast. Ook tijdens de les project talen waren ze onrustig. Ik vroeg hen welke verschillende talen ze kennen. Daarna voerden ze een klein toneelstuk op hoe ze elkaar in een vreemde taal begroeten. De kinderen konden dit goed, maar soms spraken ze wat te stil. Ik heb hen aangemoedigd om wat luider te spreken. In de namiddag hadden we een lange meeting over The North Bank bij Annette thuis. Binnen 3 weken ga ik naar The North Bank. Omdat enkele studenten deze week naar The North Bank gaan, kregen we nu informatie met alle studenten samen. Natuurlijk kon ik niet naar huis gaan zonder een sieraad te kopen in het winkeltje van de tweede vrouw van Annette haar man.
Gisteren werd het lessenrooster opnieuw gewijzigd. Na de
welcoming (ochtendronde) moesten de kinderen oefenen voor de march van de kleuters. Volgende week donderdag vindt er een march plaats voor de kinderen van nursery 2 en nursery 3. Mijn mentor zei vandaag dat er enkele kinderen niet mogen meewandelen omdat ze stout zijn in de klas. Samen met nursery 3 hebben we geoefend om te stappen zoals in een echte optocht. De mentor van Eva sloeg op de djembé en zei links-rechts-links-rechts-... Zo liepen we rond de hele school. Nadat de kinderen wat geoefend hadden, was het tijd voor de turnles. Samen met Eva heb ik aan beide klassen turnles gegeven. We zagen dat zakdoekje leggen vlotter gespeeld wordt in een grote groep dan in een kleinere groep en dat tikkertje met beide klassen niet ideaal is. Na de pauze ben ik naar buiten gegaan om de wiskundeles te geven. Ik schreef een cijfer in het zand en de kinderen moesten het juiste aantal in kroonkurken leggen. Tijdens de wiskundeles was mijn mentor niet aanwezig, want ze was zaken aan het regelen voor de womansmarch van vandaag. Vandaag is het namelijk internationale vrouwendag. Wanneer ik terug in de klas was met de kinderen zei mijn mentor dat ze even weg moest in verband met de womansmarch. Dus stond ik opnieuw alleen voor de klas. De kinderen waren heel druk en ik heb enkele kinderen aan de kant moeten zetten. We werkten verder aan het project talen en daarna was het tijd voor hoekenwerk. Mijn mentor kwam niet meer opdagen voor de lessen. De kinderen moesten het laatste uur verhalen vertellen in het Wolof of in het Engels. Omdat de kinderen niet luisterden naar elkaar heb ik hen gewoon aan hun tafel laten zitten en moesten ze stil zijn. De kinderen, die vandaag niet flink waren in de klas heb ik opgeschreven op een blad. Deze heb ik overhandigd toen mijn mentor arriveerde. Ze vond het goed dat ik dit gedaan had, want zo heeft ze ook een zicht op hoe de kinderen van haar klas zijn als zij niet aanwezig is. De kinderen konden naar huis, maar ik moest nog op school blijven voor de wekelijkse vergadering met de kleuteronderwijzeressen. Deze vergadering verliep vandaag anders dan de vorige keren. Samen met de mentor van Eva hebben we spelletjes gespeeld. Suwaibatou en mijn mentor waren veel zaken aan het regelen voor de womansmarch dus zaten wij maar te wachten. Uiteindelijk zei de mentor van Eva dat we de spelletjes konden uitproberen voor de speel-o-theek.
Weetjes from The Gambia:
1. Gambia bestaat uit verschillende stammen. Deze stammen
komen niet goed overeen met elkaar. Daarom zijn er enkele organisaties, die een slogan hebben genaamd: 'My tribe is ... Gambia'. Zij willen dat alle stammen overeenkomen.
2. Als je in Gambia niet vecht voor iets dan heb je ook niets. Daarom dat kinderen op school vaak vechten.
3. We horen al bijna elke dag kinderen 'tubab' (blanke) roepen wanneer wij langslopen. Enkele weken geleden vertelde Adama dat ze dit tegenwoordig als iets positiefs zeggen om iets te krijgen van ons zoals balpennen, snoepjes, ... Vroeger in de tijd van de kolonisaties had dit een
negatieve betekenis.
Internationale competenties
1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken.
2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht en culturele relationele competentie.
3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren en maatschappelijke betrokkenheid tonen.
4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, creativiteit tonen en zich handhaven in stressvolle situaties.
5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien.
Uw reacties
Patrick en Els
08-03-2017 23:59
Super tof om alles wat je beleeft in Gambia te kunnen volgen! Je ziet er heel gelukkig uit, Toinon! Groetjes vanuit Roksem.
Toinon: Dag Patrick en Els, bedankt voor jullie bericht. Ik probeer via mijn blog een stukje Gambia naar België te brengen.
Marraine & Opa
12-03-2017 20:36
Hello Awa, here Marraine and Grandfather Josef of Bruges.
Wat een weelde dat wij de mooie, zonnige ,ernstige bloemlezing mogen ontvangenlangs uw blog. Also as a teacher for the classroom. Reeds een 5-tal weken zijn voorbij, de tijd vliegt snel,de dagen razen voorbij. Gelukkig mogen wij dank zij de digitale wereld en onze IPad, IPod, PC en smartphone onze Face Time of Skype visuele contacten
gebruiken. Nogmaals dank voor de foto's and good luck.
Already one month in The Gambia.
Vrijdag 03 maart 2017
Beste familie, vrienden en andere lezers
Zaterdag zijn we naar Bakau geweest. Bakau staat bekend om zijn crafts market en de vismarkt. We wilden graag de boekenwinkel 'Timbooktoe' bezoeken, want Kristien had hier al veel over verteld. We stonden versteld van het mooie gebouw en van de vele boeken. Op de tweede verdieping konden we iets drinken. Een tweede verdiep op een
gebouw is in Gambia zeldzaam. Natuurlijk kon ik niet met lege handen naar huis gaan. Ik heb twee prentenboeken gekocht waarvan één over het Gambiaanse leven. Daarna vertrokken we te voet naar de crafts market. Onderweg namen we een kijkje op het strand. Daar zagen we mooie kleurrijke vissersboten. In onze eerste week hadden we de crafts market in Bakau al bezocht, maar we wilden graag nog eens een kijkje nemen. Ze verkopen hier namelijk djembés.
Siaka wil ons djembé leren spelen, maar hiervoor hebben we wel een djembé nodig. Ze verkochten op de crafts market hele mooie djembés, maar het was moeilijk in te schatten of de prijs goed was. In Gambia is het belangrijk om te onderhandelen over de prijs. We zullen eerst raad vragen aan Siaka en misschien koop ik wel een kleine djembé. In Gambia zie je veel gekleurde manden. Deze verkopen ze ook op de crafts market.
Na ons bezoek aan de crafts market gingen we een kijkje nemen op de vismarkt. We waren gewaarschuwd voor de geur en de vele vliegen. De geur viel mee maar het gonsde er van de vliegen. Er was geen vis te bespeuren want de vissers zaten nog op zee. 's Avonds hebben we een filmavond georganiseerd voor het gastgezin. We keken naar de tekenfilm 'De Aristokatten'. Niet in het Nederlands of
met ondertiteling, maar in het Engels. Iedereen zat zeer geboeid te kijken. Dit hadden we nog nooit gezien. Zelfs de driejarige kleinzoon van Aminata, die geen Engels kent, was gedurende de hele film muisstil. Het was een zeer gezellige
avond, die voor herhaling vatbaar is.
Zondag was onze gebruikelijke was-, kuis- en schoolwerkdag. We hebben geld gewisseld omdat de rate heel goed stond. Wat een pak geld, die we kregen voor €300. Ons gastgezin geeft ons hier altijd advies over.
Maandag werden we opnieuw verwacht rond 08.00 uur op school. Vandaag was Els Salembier, de oprichtster van The Swallow, aanwezig op school. Eerst vond het teacher's theater plaats. Wanneer Jojo, de secretaresse, niet aanwezig zou zijn, moest ik 'vechten' met mijn mentor. Gelukkig was Jojo wel aanwezig. De kinderen op The Swallow vechten veel met elkaar en doen hierdoor elkaar pijn. Daarom ging het teacher's theater over 'Het vechten met elkaar'. Daarna gingen de lessen voor deze week van start. Mijn wiskundeles startte ik met een herhaling van de lessen van vorige week
en daarna heb ik met blokken en nummerkaarten gewerkt. De mentor had al in mijn schrift geschreven dat ze de voorkeur gaf aan een andere methode, maar toen ze zag dat ik met blokken werkte, vond ze dit goed. De turnles verliep eerst wat luidruchtig. De kinderen waren niet aan het luisteren, maar ze werden stiller toen ik de opdrachten door de kinderen liet aanbrengen. Ik heb samen met de kinderen het spel 'Zakdoekje leggen' gespeeld. Ze kenden dit spel
dus ik moest het spel bijna niet uitleggen. Op het einde van mijn turnles heb ik de kinderen laten neerliggen. Wanneer ze een tikje kregen, mochten ze vertrekken naar de klas. De kinderen werden door dit spel muisstil. Dit had ik niet verwacht, want kinderen hier zijn wilder en luidruchtiger dan in België.
Vanaf deze week moet ik de lessen project geven. Het project loopt over twee weken en gaat over verschillende talen. Mijn mentor gaf eerst wat uitleg, maar in haar uitleg verwerkte ze al zaken, die ik in mijn les zou uitleggen. Omdat ik weet dat herhaling belangrijk is en zeker in Gambia heb ik
de verschillende talen nog eens overlopen. Ik heb de kinderen een woord Nederlands geleerd, namelijk 'goedemorgen'. Ik stond versteld hoe goed ze dit woord konden uitspreken en voornamelijk de letter 'g'. In de namiddag mochten de kinderen vrij buiten spelen. Het was de eerste keer dat ik hen een rollenspel zag spelen. De kinderen hadden een winkeltje gemaakt en verkochten hier tapalapa en water. Ze maakten figuren in het zand en kwamen zelf met het idee om water aan het zand toe te voegen. Daarna was het tijd voor mijn klas om naar huis te
gaan. Mijn mentor gaf nog studie in nursery 3. Ze gaf wiskunde-oefeningen aan de kinderen over meer en minder en de bijhorende tekens. Mijn mentor begreep de oefeningen zelf niet. Ik heb haar toen geholpen met de uitleg.
Dinsdag was schilderdag. De kasten voor onze toekomstige speel-o-theek en de store of opslagruimte werden geschilderd in blauw en groen. We hebben ons opgesplitst in twee groepen. Ik zat in de groep, die de kasten van de
speel-o-theek geschilderd hebben. Gelukkig had ik handschoenen bij, want we hebben met olieverf geschilderd. Olieverf krijg je heel moeilijk van je huid. We hadden wel een soort white spirit waar we een beetje de verf konden afhalen,
maar dit gebruikten we ook om de olieverf aan te lengen. Dit product gebruiken de mensen in Gambia om hun huid te verbleken. Suwaibatou vroeg ons om niet enkel de kasten, maar ook het bureau te schilderen. Na de middag hadden we normaal een meeting voor het kleuteronderwijs, maar die ging niet door. Dit had Suwaibatou beslist. We mochten van haar naar huis gaan als beloning voor ons vele werk.
Woensdagmorgen was mijn mentor nergens te bespeuren.
Suwaibatou kwam vertellen dat mijn mentor naar het ziekenhuis was omdat haar zoontje ziek was. Hierdoor ging ze wat later op school zijn. Na de ochtendronde stond een activiteit rond gevoelens gepland, die mijn mentor zou geven. Door haar afwezigheid heb ik de planning aangepast en startte ik met het project over talen. Ik had een handpop, een schildpad, en die zong een lied. De kinderen moesten raden in welke taal de schildpad zong. Uiteindelijk ben ik overgestapt naar een ander spel omdat de kinderen niet aandachtig waren. De schildpad werd verstopt en één kind moest de schildpad zoeken. Zo kreeg ik hun aandacht. Daarna leerde ik het lied, die de schildpad had gezongen aan. Tijdens deze activiteit begonnen twee kinderen te vechten. Dit is gebruikelijk hier. Als kinderen vechten moeten we ze naar de klusjesman, Ansu, brengen. Hij vertelde mij dat ze moesten zitten op de bank en dat hij hen een straf ging geven. Welke straf weet ik niet, want ik ben snel terug naar
de klas gegaan. Het was tijd voor hoekenwerk. De kinderen speelden vandaag aandachtig in de hoeken. Na het hoekenwerk arriveerde mijn mentor. Vervolgens was er na de speeltijd de turnles en daarna de uitgestelde les over gevoelens. Ik had tijdens de speeltijd wat nagedacht hoe ik deze les kon aanpakken. In overleg met mijn mentor heb ik deze les ook op mij genomen. Ik verzon ter plaatste een verhaal met gevoelens erin verwerkt. Telkens liet ik enkele kinderen naar voor komen om de gevoelens uit te beelden. In de namiddag hebben we een deel van de opslagruimte heringericht en vertaalden we de doos vol gevoelens. De
mentor van Eva, teacher Buja, wou graag dat we de handleiding vertaalden omdat er nog geen enkele student dit eerder op zich had genomen.
Donderdag veranderde het lessenrooster opnieuw. Mijn
mentor wou na de registraties English phonics geven. Daarna nam ik de wiskunderles op mij. De kinderen moesten 3 oefeningen overschrijven van het bord om ze dan op te lossen. Enkele kinderen hadden moeite met het overschrijven van de oefeningen. Ik heb voor hen de oefeningen opgeschreven in hun schrift. Het oplossen konden ze zelfstandig. De drie oefeningen namen meer dan het geplande half uur tijd in beslag. Tijdens de les 'verschillende talen' leerde ik een Nederlands lied aan. De kinderen hadden het lied vlug onder de knie en konden het heel goed zingen.
De kinderen waren vandaag gemakkelijker stil te krijgen. Ik stel vast dat in Gambia de kinderen veel drukker zijn dan in België. Er wordt ook meer geslaan en gevochten. In de overlegmomenten met mijn mentor en Kristien heb ik dit eens aangekaart. Ze gaven me hierin gelijk. Donderdag dus videodag waarbij Eva en ikzelf de film mochten kiezen. We kozen voor Ice Age. De kinderen waren aandachtig en tijdens de film werd er gelachen. Een groot verschil met vorige donderdag want de film was nu op niveau van de kinderen. In de namiddag waren twee meetings gepland, één met Kristien en één met alle leerkrachten.
In mijn vorig blogbericht bij weetjes liet ik weten dat lijfelijke straffen verboden zijn in The Swallow. Mijn mentor paste toch een lijfelijke straf toe op het kind, dat nieuw is in de klas. Hij was wat aan het spelen met zijn handen en mijn mentor wou niet dat hij dit deed. Met een bordenwisser sloeg ze op zijn handen. Hij kent geen Engels dus begreep hij haar reactie niet. Daarna bleef hij met zijn handen spelen en heeft ze het krijt dat op de bordenwisser zat op zijn handen gesmeerd. Hij mocht dit er niet afhalen en ook niet huilen. Ik had met deze aanpak moeite.
Vandaag was het opnieuw workshop. De kinderen werden in zes groepen opgesplitst. Vanaf nu neemt elke leerkracht één groep voor haar rekening. Ik had ervoor gekozen om te weven met stof. In Gambia zijn er veel kleermakers, die hun restjes weggooien. We zijn deze week langsgegaan bij een kleermaker op onze weg naar huis en we mochten de restjes stof meenemen. De mentor stond versteld van de moooie weefwerkjes. Na de workshop vond Mikado plaats als afsluiter van de schoolweek. Grade 6 had tijdens hun weekend iets in elkaar gestoken voor de Mikado. Enkele jongens hadden zich verkleed en dansten als meisjes.
Wat vliegt de tijd snel voorbij! We zijn hier inmiddels al 28 dagen. Dus na de Mikado zijn we ons paspoort gaan verlengen. Het was opnieuw danka danka, want wat duurde het lang om een stempel in je paspoort te krijgen! Gelukkig was de politie heel vriendelijk. Er was een politieagente en haar dochter zit in nursery 1 bij Paulien.
Veel leesplezier tot volgende week!
Toinon
Weetjes from The Gambia
1. Buiten wordt het licht rond 07.10 uur. De zon is dan nog niet te zien. Pas rond 09.30 uur is er zon. Rond 19.30 gaat de zon slapen. Het is dus ongeveer even lang klaar als donker.
2. Het is hier overdag lekker warm. Namelijk tussen de 30 en
35 graden. Deze week was het zelfs 36 graden. 's Ochtends en 's avonds is het wel wat fris en moet ik een trui aantrekken.
3. Wanneer je geld wilt wisselen dan moet je goed kijken wat
de wisselkoers is, want die verandert bijna elke dag. Deze week kreeg je voor €1 50 dalasi (GMD).
4. Het product dat wij gebruikt hebben om de olieverf weg te
krijgen van onze huid en aan te lengen, gebruiken sommige kinderen in Gambia om zichzelf wit te maken. Soms zie ik kinderen met een witte hals of handen. Ze doen eerst het product op hun nek of handen en dan doen ze er talkpoeder op.
5. Niettegenstaande anders wordt beweerd in België, kan je hier ook een verkoudheid krijgen. Ik heb er deze week één opgelopen.
Internationale competenties
1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken en taalstrategieën hanteren.
2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele relationele competentie en multiperspectiviteit.
3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren, een eigen mening uiten over maatschappelijke of internationale onderwerpen en maatschappelijke betrokkenheid tonen.
4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, andere perspectieven onderzoeken, creativiteit tonen en zich handhaven in stressvolle situaties.
5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien en kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen.
Uw reacties
Marraine en parrain
04-03-2017 22:04
Dag Toinon, het zijn mooie foto's in de klas en in de boekenwinkel. We zien dat je ervan geniet en al goed
aangepast bent in Gambia. We wensen je nog een aangename week . Veel liefs.
Opa en Marraine
06-03-2017 11:48
Dag Toinon, wij kijken elke week uit naar je blog.
Het valt goed mee en je bent al goed ingeburgerd.
De foto 's zijn mooi ,en je hebt ook nog een leuk klasje.
Vele groetjes.