Mijn laatste week in Gambia ..... en het afscheid

Dinsdag 02 mei 2017

Beste familie, vrienden en andere lezers

Vandaag post ik mijn laatste blogbericht over mijn ervaringen in Gambia.

Maandag hadden we een vrije dag. Het was namelijk de openingsdag op school. De ouders hebben dan een gesprek in het Wolof met de leerkrachten. Wij, de studenten, konden deze gesprekken niet bijwonen door de taal. Omdat ook Ansu een vrije dag had, zijn we samen met hem en de zoon van Isatou naar het strand gegaan. Daar hadden we afgesproken met Morgan, de kinderen van haar gastgezin en Charlotte. Ansu en zijn vrienden zagen iemand fitnessoefeningen uitvoeren en hebben gevraagd of hij hen enkele oefeningen kon leren. Ze hebben zeker 1 uur geoefend. Daarna werd er nog gezwommen en wat uitgerust op het strand. 's Avonds bleven Morgan en Charlotte bij ons eten. Na het eten keken we nog een film en na de film vertrokken Morgan en Charlotte naar hun huis.

Dinsdag moesten we voor de laatste keer voor een hele dag naar school. Paulien, Eva en ik hadden alle spelfiches gemaakt voor de speel-o-theek. Deze hebben we dinsdag op school afgedrukt, gelamineerd en in de dozen van de spellen gekleefd. Daarna kleefden we de verschillende symbolen op de spellen. De studenten van lager onderwijs hielpen ons met het in orde brengen van de puzzelkast. Ze maakten een puzzelrups en kleefden op de verschillende puzzels de verschillende kleuren, die de niveaus aanduiden.Daarna gingen we naar onze klas. In mijn klas heb ik aan elk kind een kleurboek en kleurpotloden gegeven. Zo kunnen de kinderen thuis kleuren. Aan mijn mentor Assi heb ik een doos met Belgische koekjes en chocolaatjes gegeven. Ze begon meteen van de chocolaatjes te eten. In de namiddag hebben wij (Paulien, Eva en ik) verschillende gezelschapsspellen met de kleuterjuffen en Suwaibatou gespeeld. Zo weten ze hoe je de spellen moet spelen. Na het spelen van de gezelschapsspellen zijn we doorgegaan naar Babucarr. Eva en Paulien hadden nog enkele kleedjes en rokjes laten maken en ik moest nog mijn shortjes ophalen. Na wat aanpaswerk konden we vertrekken terug naar huis.

Woensdag wilden we graag nog wat souvenirs kopen. Daarom gingen we naar Kotu Bibi. Daar was er een kleine craft market waar we nog enkele souvenirs konden kopen zoals sleutelhangers en broodmandjes. Na onze aankopen gingen we door naar het zwembad. Na wat aan het zwembad gelegen te hebben gingen we naar huis.

Donderdag hadden we opnieuw afgesproken met Morgan. Deze keer niet op het strand, maar aan het zwembad. We wilden nog enkele souvenirs kopen en gingen terug naar Kotu Bibi. Daarna gingen we enkele uren naar het zwembad en dan terug naar huis. We hadden aan Ansu beloofd dat we een film gingen kijken en dit deden we ook. Ook Kumba keek met ons mee.

Vrijdag moesten we voor de allerlaatste keer naar The Swallow. We trokken ons Gambiaans kleed aan en vertrokken naar school om mee te doen met Mikado. Aangekomen op school nam ik nog enkele foto's samen met mijn klas. Daarna was het tijd voor Mikado. Alle studenten moesten vooraan staan, want elke klas had iets gemaakt voor de student die in hun klas stond. Ik heb van mijn klas tekeningen gekregen van de kinderen, een ketting en een wrapper (een rok). Het was even een vreemd moment omdat je al bijna 3 maand met deze kinderen en je mentor samenwerkt. Na het afscheid vertrokken we opnieuw richting het zwembad om nog even te genieten van de laatste zonnestralen. Toen we thuiskwamen was Awa aanwezig. Ze had nog een klein geschenk voor ons: een armband en een ketting. 's Avonds maakten we onze valies.

Zaterdag poetsten we ons huisje waar we de afgelopen 3 maand gewoond hebben en stopten we de laatste zaken in onze valiezen. 's Middags aten we met alle studenten in Reo's en rond 15.30 uur kwam de taxi ons halen om te vertrekken naar de luchthaven. Natuurlijk kon een foto met ons gastgezin niet ontbreken. Aminata, Ansu en Kumba gingen met ons mee naar de luchthaven. We haalden ook Morgan op met de taxi. Haar gastgezin ging ook met ons mee naar de luchthaven. Rond 19.30 uur vertrok ons vliegtuig naar België. Op zondag zijn we geland rond 4.30 uur, maar omdat we terug binnen gingen in de schengenzone moesten we nog gecontroleerd worden. Dit duurde even, maar toch konden we na enkele minuten onze familie opnieuw zien.

Wat zal ik iedereen missen in Gambia. Het was een ervaring om nooit te vergeten! Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blogberichten en in het bijzonder wil ik het hele Swallowteam, Eva en Paulien, mijn Gambiaanse familie, Pat en Kristien, de provincie West-Vlaanderen, UCOS en Vives bedanken voor deze onvergetelijke ervaring.

Djerejef!!!!

Vele groeten

Toinon

Weetjes from Gambia:

1. In Gambia wordt er geen varkensvlees gegeten.

2. Wanneer een tweeling geboren wordt in Gambia en het is een jongen en een meisje dan krijgen ze steeds de naam Awa en Adama. De zoon, die erna geboren wordt, noemt men Sarjo.

3. De Gambianen, die je aanspreken, hebben precies een lijstje. Steeds stellen ze de volgende vragen: How are you?, Where do you come from?, How do you find The Gambia?

Internationale competenties

1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken, een gesproken tekst in een vreemde taal kunnen begrijpen en taalstrategieën hanteren.

2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele ontvankelijkheid, culturele relationele competentie, culturele communicatieve competentie en multiperspectiviteit.

3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren en maatschappelijke betrokkenheid tonen.

4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, zich flexibel opstellen en samenwerken en netwerken.

5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien en kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen.

Uw reacties

05-05-2017

Wat hebben wij genoten van je mooie blogs
Elke week keken we er naar uit om het te lezen
Het is iets dat je nooit gaat vergeten
Je lieve familie in gambia
En al die mooie foto's
Veel liefs en dank je wel Opa en Marraine

Babucare Joseph

07-05-2017

Ja,Awa (zo is de naam van mijn kleindochter Toinon)
Aan alles komt een einde,maar toch altijd met de gedachten in The Swallow School en Serekunda.
De blog was voortreffelijk,iedereen was vol lof van het beging tot einde,aangenaam om te lezen,zelf meerdere keren. Van februari tot eind april 2017 werd het doen en laten naar voren geschoven,werkelijk ver van huis,
opeens met jullie drie in een andere wereld terecht komen, de ervaringen zo fijn,ordelijk op de blogg te zetten. Nogmaals proficiat en hoop vele vruchten van ervan plukken. Good luck and all the best.
Opa Joseph

Een week de gids voor mijn ouders

Dinsdag 25 april 2017

Beste familie, vrienden en andere lezers

Vrijdag 14 april was een vrije dag omdat het Goede Vrijdag
was. In Gambia bestaat de bevolking voornamelijk uit moslims, maar The Swallow viert ook de Christelijke feesten. Omdat mijn ouders en grootouders 's avonds landden, deed ik mijn was. Ik maakte mijn rugzak omdat ik de hele week bleef slapen in het hotel waar mijn ouders en grootouders verbleven. Rond 17.00 uur had ik een afspraak met de taximaatschappij aan Manjai Bridge (wat niet ver van
ons huis is) en vertrok ik richting luchthaven. De eerste ontmoetingen van mijn familie met Afrika brachten al een cultuurschok met zich mee. Niet al hun bagage kon in de taxi, maar net zoals mijn bagage werd de bagage vastgebonden
op het dak. Na een rit van ongeveer 20 minuten kwamen we aan in Leo's Beach Hotel. Daar werden we hartelijk verwelkomd. We kregen een welkomsdrankje voor we naar onze kamer werden gebracht. Het hotel is helemaal anders dan bij Aminata. In het hotel is steeds stromend water en elektriciteit. Het eten is er westers. De meeste hotelgasten zijn blanken. Meestal zijn alle hotels ommuurd en op de muur is er prikkeldraad. Nochtans heb ik nog geen geweld of gevaar gezien in Gambia.

Zaterdag stond ik rond 07.00 uur op, want ik moest naar
school. Zaterdag was de laatste dag van het paaskamp. Op deze dag vonden de presentaties plaats. Elke groep moest tonen wat ze tijdens het paaskamp gerealiseerd hadden, maar eerst moest elke groep zich nog voorbereiden. In mijn
groep hebben de leerkrachten nog wat materiaal gemaakt om te gebruiken in de klas. Rond 10.30 uur waren mijn ouders aanwezig op school. Daar maakten ze kennis met iedereen van het schoolteam. Na de speeltijd was het tijd voor de
voorstelling en de uitreiking van de awards. Mijn familie vond dat alles nogal chaotisch was. Mijn mama werd naar voren geroepen om twee kinderen van mijn groep een award te geven. Na de voorstellingen heb ik samen met mijn familie
Aminata bezocht. Zo konden ze eens zien waar ik de afgelopen twee maand en een half geleefd heb. Ze kregen een warm welkom alsof mijn gastgezin al jaren mijn familie kent. Na het bezoek vertrokken we richting het hotel.

Zondag zijn we naar Serrekunda Market gegaan. Voor mijn
ouders en grootouders was dit een overrompeling. Ze vonden de markt heel druk! Op de markt kochten we enkele stoffen. Na het marktavontuur zijn we iets gaan drinken in Kunta Kinteh. Daar was het rustig want het hoogseizoen loopt ten einde. Vervolgens bezochten we de craft market in Senegambia. Op deze craft market werden we meer aangesproken dan op de craft market in Bakau waar ik al een
paar keer geweest was. Na het bezoek aan de craft market keerden we terug naar het hotel.

Maandag hadden we aan The Swallow afgesproken met Babucarr, de kleermaker. We reden samen met hem naar zijn werkplaats. Daar nam hij de maten op van mijn mama, mijn papa en mij. We hebben alle drie iets laten maken, voor mijn papa een hemd en voor mijn mama en mezelf een jurk. Hij nam ook de maten op voor twee Gambiaanse shorts voor mij. Mijn ouders en grootouders kregen van Babucarr een Gambiaanse naam. Mijn papa was Ibrahim, mijn mama Fatou, mijn oma Awa en mijn opa Babucarr. Na het bezoek aan de kleermaker zijn we doorgereden naar de craft market in Bakau. Daar kochten mijn ouders enkele manden, schilderijen en een Afrikaans masker. Na de inkopen, reden we door naar
Monkey Park. Onze chauffeur Dodou ging mee met ons in het park. Hij was niet enkel een chauffeur, maar ook een gids. Het was moeilijk om de apen te vinden, maar uiteindelijk na even te stappen, hadden we ze gevonden. De apen aten hun
buikje vol met pindanoten.

Dinsdag bezochten we het vogelreservaat van Tanji. Het
volgelresevaat was niet ver gelegen van het hotel dus ideaal om dit te bezoeken. Toen we aankwamen vertelden ze ons dat de gidsen, die veel van de vogels kennen, niet aanwezig waren, maar er ging iemand anders met ons mee. Na een lange wandeling zagen we eindelijk enkele vogels. We hebben pelikanen en reigers gezien. Deze vogels zagen we in de lagoon dichtbij het strand. Op het strand zaten honderden kleine krabben. Deze krabben verstopten zich wanneer wij dichterbij kwamen. Op onze terugweg namen we een andere weg dan in het doorgaan. We liepen langs het strand. Plots zagen we een kwal liggen met een paars-roze gloed. Het strand lag vol afval. Uiteindelijk kwamen we aan bij de eco-lodges. Dit zijn huisjes, die de naam van vogels hebben gekregen en waar je kan overnachten. We dronken nog iets en gingen daarna verder naar de taxi. Aangekomen bij de taxi toonden de opzichters nog een grote pelikaan. Deze pelikaan leeft momenteel in gevangenschap omdat hij ziek is, maar eenmaal hij genezen is laten ze de pelikaan vrij. Na het vogelreservaat gingen we door naar de craft market van Brikama. Daar kochten mijn ouders nog enkele manden en twee djembés. (Patrick, de djembé komt eraan!)

Woensdag reden we met onze chauffeur Dodou naar Lamin lodge. Daar namen we een boot en vaarden we door de mangroove. We maakten een mooie foto op de zandbank en gingen daarna door de tunnel. De tunnel is het gedeelte
die ik de vorige keer te voet heb gedaan. Omdat het water te hoog stond, zijn we met de boot door de tunnel gevaren. Op het einde van de tunnel stapten we uit maar de kapitein van de boot stond erop om mijn mama en oma uit de boot op
zijn rug te dragen tot het vaste land. Daarna gingen we te voet tot aan de katoenboom. We konden zelfs in de boom een kijkje nemen. Daarna keerden we eerst te voet en dan met de boot terug naar het beginpunt. Onze taxichauffeur
stond al op ons te wachten. We reden daarna naar de school van teacher Buya in Farato. Mijn ouders en grootouders wilden graag haar school bezoeken en wat materiaal afgeven om te gebruiken in de klassen. Na een korte rondleiding in de
school bracht Dodou ons terug naar het hotel.

Donderdag maakten we een wandeling op het strand. Vanuit het hotel kon je met trappen naar het strand. Op het strand vonden we mooie schelpen en veel kwallen. Wat mijn ouders en grootouders nog niet gewoon waren, was dat de mensen je veel aanspreken. Tijdens onze wandeling werden we heel
veel aangesproken, maar als je beleefd bent dan gaan de mensen uiteindelijk weg. We wilden graag het dorp Brufut bezoeken. Na 1 uur wandelen (Brufut hadden we nog niet bereikt), keerden we terug richting het hotel. In de namiddag
kwamen Eva en Paulien op bezoek. 's Avonds aten ze nog iets in het hotel en daarna gingen ze terug naar Aminata.

Vrijdag gingen we opnieuw naar de kleermaker. Deze keer was het om onze kleren op te halen. Mijn ouders hun kleren en mijn jurk was afgewerkt. Ik heb ook 2 shortjes laten maken, maar die waren nog niet klaar. Hiervoor zal ik terug naar de kleermaker gaan. Omdat we niet ver van
Aminata waren, bezochten we haar. Mijn familie heeft enkele geschenken gegeven aan de familieleden van het gastgezin als bedanking voor hun drie maanden gastvrijheid. Na het afscheid keerden we terug naar het hotel.

Zaterdag was de laatste dag voor mijn ouders en grootouders
in Gambia. Daarom bleven we in het hotel. Rond 16.00 uur kwam de taxi mijn familie ophalen en ik ging met een andere taxi naar Aminata. Aminata was blij om mij terug te zien. Omdat we volgende week ook terugkeren naar België begon
ik al met het maken van mijn valies.

Zondag gingen we samen met Adama, Awa en haar kinderen,
Ansu, Kumba en de kinderen van Isatou naar het strand. We hebben zoals altijd lang moeten wachten voor we konden vertrekken. Met 2 taxi's vertrokken we richting Bibi. Eenmaal aangekomen aan het strand zochten we een plaats om ons materiaal te plaatsen. De kinderen wilden meteen in het water gaan. Aminata had allerlei dingen om te eten en te drinken, zoals crackers, wonjo, baobab-juice, popcorn, ... meegegeven. Na het eten hebben we een spel gespeeld en na een aantal uur zijn we opnieuw vertrokken naar huis. Thuis hebben we lekker gegeten (een soort kip op de bbq) en we hebben nog even met de kinderen gespeeld. Daarna zijn we gaan slapen.

Mijn familie had nog enkele spellen mee voor de
speel-o-theek die Paulien, Eva en ikzelf kochten met een deel van het geld van de quiz. Maar ze hadden ook powerbanks mee. Deze powerbanks hebben we gekregen van UCOS. Hiervoor wil ik hen bedanken. De leerkrachten hebben elk een powerbank gekregen en Shane werkt aan een ICT-klas waar het overige deel van de powerbanks worden gebruikt. Op vraag van Shane brachten mijn ouders ook een volledige valies met ICT materiaal mee.

Internationale competenties

1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken

2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele ontvankelijkheid, culturele relationele competentie, culturele communicatieve competentie en multiperspectiviteit.

3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren en maatschappelijke betrokkenheid tonen.

4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, zich flexibel opstellen, samenwerken en netwerken en andere perspectieven onderzoeken.

5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien

De tijd vliegt voorbij .....

Donderdag 13 april 2017

Beste familie, vrienden en andere lezers

Zaterdag was opnieuw een vroege en lange dag, want we gingen naar Fathala park gelegen in Senegal. Ik was blijven slapen in het hotel van Eva en Paulien hun ouders. We stonden op en hebben eerst in het hotel ontbeten. Rond 08.00 uur vertrokken we richting de haven van Banjul. Onze chauffeur ging mee om onze tickets te kopen, maar eenmaal aangekomen aan de poort mochten we niet naar binnen. Enkel als we geld zouden geven dan mochten we naar binnen. Onze chauffeur wist een andere weg om binnen te geraken. Langs deze weg konden we wel naar binnen en haalden we de boot. Wanneer we op de boot zaten, was er een vrachtwagen die niet op de boot geraakte. Na enkele pogingen bleef het maar niet lukken. Na 1 uur 20 minuten gewacht te hebben, vertrok de boot zonder de vrachtwagen erop. In Barra stond G Boy op ons te wachten. We stapten in zijn jeep. De jeep bestond uit zetels aan de zijkant en met een open dak. Aan de grens met Senegal moesten we 2 stempels hebben: 1 stempel omdat we Gambia verlaten en 1 stempel omdat we arriveren in Senegal. Na de stempels
konden we verder rijden naar Fathala park. Aangekomen in Fathala park kregen we een gids, die ons vergezelde. We reden door het park. Op het einde vertelde de gids ons dat we alle dieren gezien hadden van het park. We hebben zebra's, antilopen, apen, een neushoorn en giraffen gezien. Na een rit van bijna 2 uur in het park vertrokken we terug richting Barra. Daar namen we de boot richting Banjul en van daaruit reden we terug naar het hotel. 's Avonds zijn we iets gaan eten in African Queen in Senegambia. Hier geven ze ons steeds 10% korting omdat we leerkrachten zijn. Vanuit Senegambia nam ik alleen een taxi tot het huis van Aminata. Mijn eerste safari zat erop.

Zondag was een rustige dag. Eerst deed ik mijn was en daarna heb ik onze kamer gepoetst. In de avond gingen we met zijn allen (ook de ouders) naar een huwelijksfeest van de oudste zus van Suwaibatou. Het was geen traditioneel huwelijksfeest. Zoals gewoonlijk moesten we heel lang
wachten. De bruidegom was niet aanwezig, want die zat in Canada. Van Adama hoorden we 's avonds dat dit een gewoonte is in Gambia dat de mannen niet naar het huwelijksfeest komen omdat ze in het buitenland zitten. Voor ons Belgen is dit wat raar, want de bruidegom hoort ook bij het huwelijksfeest. Na 4 uur op het feest aanwezig te zijn geweest, gingen Paulien en ik naar het huis van Aminata.

Op maandag begon de eerste dag van het paaskamp. Het thema van het paaskamp is: 'fun met wiskunde'. Dit kamp duurt een hele week. Ik zit in de groep van grade 1 en 2 en de naam van onze groep is 'domino's'. Paulien en Eva zitten samen in een groep, namelijk de groep van het kleuter, maar enkel het derde kleuter. Het kamp begon een half uur later dan gepland. Normaal start het kamp om 09.00 uur met teacher's theatre, maar op maandag begon het kamp om 09.30 uur. Na teacher's theatre en het aanleren van het kamplied was het tijd om de groepen te verdelen. Nadat iedereen in een klas zat met de groep konden we van start gaan. Mijn groep begon met het zingen van enkele liederen. Wanneer de bel ging, was het tijd voor de speeltijd. Na de speeltijd hebben we voor meer dan 1 uur turnen gegeven. Tijdens de turnles speelden we allerlei spelletjes in verband met wiskunde. Na de turnles was het normaal etenstijd, maar het eten was nog niet klaar. Daarom was er eerst 'Goorgoor Lu'. Een leerkracht verkleed als oude man, die de kinderen opdrachten geeft. Op maandag bestond de opdracht eruit dat vier kinderen elk een flesje moesten vullen met water, maar ze mochten slechts één hand gebruiken en ze moesten dit doen binnen 5 minuten. De kinderen konden de opdracht niet volbrengen en daarom was Goorgoor Lu de winnaar. Daarna was het tijd voor de lunch. Na de lunch kon iedereen naar huis behalve de leerkrachten,want we hadden nog een meeting over hoe de dag verlopen was en over het thema
van teacher's theatre. Na de meeting vertrokken we naar huis.

Op dinsdag begon het kamp een kwartier later omdat we aan het wachten waren op de kinderen, die eventueel nog zouden komen. Rond 09.15 uur konden we beginnen met teacher's theatre en daarna was het tijd voor de activiteiten in de verschillende groepen. Vandaag verfde mijn groep de trap met de nummers van 1 tot 20. Eerst moest ik samen met Mr. Sowe (leerkracht van grade 2) het materiaal nemen om te kunnen schilderen. We mengden de verschillende kleuren. Mr. Sowe wist niet goed hoe je verschillende kleuren maakt door te mengen. Hij dacht dat je door geel en rood te mengen groen bekomt, maar dit wordt oranje. Nadat we zes kleuren (rood, geel, blauw, groen, paars en oranje) hadden, gingen we om de kinderen. Mr. Sowe tekende de
verschillende cijfers op de trap en daarna konden de kinderen de cijfers inschilderen. Het werd een mooi en kleurrijk resultaat. Na de speeltijd was het opnieuw tijd voor de turnles. We speelden een spel met een bal in vier groepen. Telkens moesten de kinderen per groep vijf keer de bal gooien en dan overgooien naar de andere kant en proberen iemand uit te schakelen. Na de turnles was het etenstijd. Daarna was het tijd voor 'Goorgoor Lu'. De opdracht was touwtrekken. Ook de leerkrachten en studenten moesten deelnemen aan het touwtrekken. Omdat het touw niet zo stevig was, brak het touw op het moment dat wij trokken. Daarom vielen we allemaal op de grond. Na het touwtrekken konden de leerlingen naar huis. De leerkrachten hadden eerst meeting voor ze naar huis mochten vertrekken.

Vandaag begon het kamp opnieuw niet op tijd, namelijk om
09.25 uur konden we beginnen met teacher's theatre. Na teacher's theatre ging iedereen naar zijn klas. Zoals elke ochtend werd het register ingevuld en vertelden we aan de leerlingen wat we vandaag gingen doen. We zijn namelijk op
uitstap gegaan naar Future in our hands (FIOH). Voor we vertrokken, werden de kinderen niet geteld en door mij moesten de leerlingen in een rij per 2 wandelen. In FIOH mochten de kinderen verschillende wiskundige spellen spelen. FIOH is een organisatie van Zweden. Deze organisatie kijkt voornamelijk naar de kinderen en bestaat uit verschillende departementen. Zo heb je het departement voor de lerarenopleiding of het departement voor het bouwen van scholen in Gambia. Nadat de kinderen enkele spellen gespeeld hadden in groep vertrokken we terug richting The Swallow. Daar maakten de leerkrachten nog
enkele spellen, die we hadden gezien in FIOH. Toen was het lunchtijd, Goorgoor Lu en opnieuw meeting voor de leerkrachten. 's Avonds zijn we met alle studenten samen gaan eten, want zaterdag vertrekken Nora en Anneleen terug naar België. Het is jammer dat ze niet samen met ons vertrekken.

Deze week hebben we ook enkele spellen voor de speel-o-theek gegeven aan The Swallow voor de kleuterafdeling. De ouders van Eva en Paulien hadden deze spellen mee vanuit België. Mijn ouders brengen ook nog enkele spellen mee. De spellen zijn gekocht met het geld van onze quiz. Het overige deel van het geld hebben we aan Shane gegeven om zijn ICT lokaal verder in te richten.

Morgen is het dan zover. Mijn ouders en grootouders komen naar Gambia! Wat vliegt de tijd.

Tot mijn volgend blogbericht.

Toinon

Internationale competenties

1. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele ontvankelijkheid, culturele relationele competentie, culturele communicatieve competentie en multiperspectiviteit.

2. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren en maatschappelijke betrokkenheid tonen.

3. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, zich flexibel opstellen, samenwerken en netwerken en andere perspectieven onderzoeken.

4. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien, kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen en internationale organisaties relevant voor de discipline kennen.

Reacties

Lieve

20-04-2017 09:56
Hoi Toinon,
Eenmaal thuis zal jij een boek kunnen uitbrengen met deze leuke verhalen! Dit moet echt wel een heel boeiende ervaring zijn! Zijn mama en papa daar nog? Zoja doe ze dan vele groetjes van mij! Hier begint het seizoen....stilletjes aan....op zijn Grieks ....je weet wel! Hoelang blijf je nog in Gambia ?
Het zal ook wel aanpassen zijn wanneer je terug komt!
Ik vind het in elk geval leuk om jouw ervaringen te lezen!
Big hug vanuit Rhodos!

Toinon: Hallo Lieve, sorry het late antwoord maar het internet is hier niet zo stabiel. Mama en papa zijn zaterdag 22-04 terug vertrokken naar België. Ikzelf ga naar huis op zaterdag 29-04 dus nog een kleine week in Gambia. Inderdaad ik zal me moeten aanpassen. Veel succes met het nieuwe seizoen. Vele warme groeten vanuit Gambia.

Lieve Rhodos: Bedankt voor de update Toinon!
Ik wens je alvast een goeie terugreis! Big hug.

Mijn week start met ... ziek zijn.

Zaterdag 08 april 2017

Beste familie, vrienden en andere lezers

Zaterdag stonden Eva en ik, na 3 vermoeiende dagen en een goede nacht, thuis bij Aminata op. Paulien was blijven slapen bij haar ouders want vrijdagavond waren ze aangekomen. We ontbeten en deden onze was. Wat was dit veel! Door ons bezoek aan de North Bank hadden we deze week heel veel was. Na 1 uur 30 minuten waren we klaar en konden we beginnen met ons schoolwerk. In de namiddag gingen we naar Kotu Police. Nee, niet omdat we iets verkeerd gedaan hadden, maar om ons paspoort te verlengen voor onze laatste maand hier in Gambia. Daarna scheidden onze wegen: Eva ging terug naar Aminata om dan door te gaan naar de luchthaven om haar ouders op te halen en Ik ging naar het hotel voor contact met het thuisfront. Voor de terugreis was het niet evident om een taxi voor mij alleen te regelen tegen 8 dalasi. Na een paar keer proberen, is het mij gelukt. Thuis stond het eten al klaar. Na het eten moest Ansu bij mij blijven van Adama, want we waren beiden alleen. Op mijn gsm heb ik een app waar je de verschillende vliegtuigen kunt volgen. Toen ik dit aan Ansu toonde, kreeg ik hem met moeite weg toen ik wou slapen.

Zondag stond ik op en na mijn ontbijt heb ik onze kamer gepoetst, want in de namiddag kwamen de ouders van Eva en Paulien. Na het poetsen, heb ik nog wat gewerkt voor school. Ansu kwam opnieuw bij mij zitten, maar deze keer omdat hij het zelf wou. Hij wou graag tekenen. Daarom heb ik hem een blad gegeven en kleurpotloden. Plots kwamen er twee vrienden van hem en ze wilden ook graag tekenen. Rond 13.00 uur stonden Paulien, Eva en hun ouders hier. Ze
maakten kennis met de hele familie van Aminata. We hebben met zijn allen, samen met Adama, Serrekunda market bezocht. We zijn opnieuw naar de stoffenwinkel gegaan, maar ik heb geen stof gevonden, misschien de volgende keer. Na de markt keerden we terug naar huis. We aten met zijn allen benachin in een rode saus. Na het avondeten gingen Eva en alle ouders terug naar huis. Paulien bleef bij Aminata slapen.

Zondag op maandagnacht had ik slecht geslapen. Ik heb een
paar keer moeten opstaan. Toen ik maandag wakker werd, zei ik tegen Paulien dat ik mij heel slecht voelde en dus niet naar school ging. Het was goed dat ik niet was gegaan, want ik had ook hoge koorts en voelde mij misselijk. Dinsdag
ben ik nog één dag thuis gebleven omdat ik mij nog niet 100% mezelf voelde en ik nog wat koorts had.

Woensdag voelde ik mij al stukken beter en ging ik naar
school. Wanneer ik toekwam op school kwamen de kinderen van mijn klas naar mij en gaven ze mij een knuffel. Ik vond dit super! Ook mijn mentor gaf mij een dikke knuffel en zei dat ik vandaag geen les moest geven. Het was immers de laatste dag van het semester en er stond een voetbalmatch tegen
Nyodema (een school wat verder in de straat en een zustersschool van The Swallow) op de agenda. Wanneer het tijd was, vulde ik het register in en moesten de kinderen
naar het toilet. Daarna vertrokken we met de 3 kleuterklassen naar een voetbalveld in de buurt van The Swallow. Eerst speelden er twee jongensgroepen en daarna één meisjesgroep voetbal. De leerkrachten moesten ook iets doen, namelijk sprinten. Wat wij ook deden. Het was wat onduidelijk wie de voetbalwedstrijd gewonnen had, maar we denken The Swallow. De leerkrachten van Nyodema wonnen de sprint. Met slippers sprinten is het niet gemakkelijk. Zonder slippers vond ik het te gevaarlijk omdat er van alles tussen het zand lag en het zand heel warm had. Tegen de middag keerden we terug naar school. Daar kwamen we te weten dat we nog een meeting hadden over het paaskamp van volgende week. Na de meeting keerden we met zijn drieën naar huis. Het lange weekend kon beginnen. Om 16.00 uur hadden we afgesproken met de kleermaker, Bubakarr, aan The Swallow. Samen met de ouders van Eva en Paulien vertrokken we met 2 taxi's naar zijn atelier. Het was niet groot maar wel gezellig en leuk om hem eens aan het werk te zien. 's Avonds aten we allemaal bij Aminata. Het was opnieuw benachin, maar deze keer niet in een rode saus en ook niet met aparte borden. We aten samen uit 2 kommen met een lepel.

Op donderdag vertrokken Paulien en ik samen naar Westfield. Daar stonden Eva en de ouders al te wachten. Ze hadden een busje geregeld. Vanuit Westfield vertrokken we naar Lamin Lodge. In Lamin Lodge werden we meteen aangesproken en kregen we een rondleiding. Daarna namen we, na even onderhandeld te hebben, een typisch Gambiaanse boot. Samen met een gids en twee roeiers vertrokken we voor een 2 uur durende trip. Langs de mangrove (boompjes, die van boven naar beneden groeien en waar oesters zich aan vasthechten) vaarden we steeds verder en verder naar het einde van de rivier. Op de terugweg maakten we een tussenstop. We stapten uit de boot met onze blote voeten en maakten een wandeling door het water en de modder tot aan de grote baobab-boom. We konden zelf in de boom! Dit kwam door een blikseminslag waardoor de boom is opengesplitst. We kregen in de boom uitleg over de besnijdenis van jongens (men deed de besnijdenissen vroeger in de boom, maar nu doet men dit in het ziekenhuis omdat het daar minder pijnlijk is). Daarna keerden we terug naar de boot. Eenmaal terug in de boot werden onze voeten eerst gewassen want die waren heel vuil. Met propere voeten vaarden we richting beginpunt. Na de boottrip zijn we iets gaan drinken. Plots was er een aap, die mijn sprite nam en het helemaal opdronk. In de namiddag hebben we wat aan het zwembad gelegen van het hotel en 's avonds zijn we gaan eten in Kunta Kinteh. Na het avondeten was het voor mij een hele opgave om tot bij Aminata te geraken. Ik heb eerst een taxi naar Manjai Junction genomen en dan van daaruit naar Manjai Bridge. Daar stond Adama te wachten omdat het te donker was om alleen naar huis te gaan.

Vrijdag was het opnieuw vroeg opstaan (05.30 uur). Na 15
minuten gewacht te hebben op een taxi kwam ik aan in Manjai Junction. Daar namen we met nog andere studenten, oud-studenten en Suwaibatou een busje richting Banjul. In Banjul stapten we op de boot richting Barra en daar namen
we een ander busje naar Albreda. In Albreda kregen we uitleg van een plaatselijke gids. Albreda staat bekend om zijn beeld van de man met de open armen en in twee kleuren. Dit beeld is het symbool van: 'Iedereen is gelijk en er mag niemand in slavernij leven.' Na de uitleg namen we een boot naar James Island of Kunta Kinteh. James Island staat bekend als het slaveneiland. Tot de 19e eeuw werden er slaven naar hier gebracht. Ze leefden hier in erbarmelijke omstandigheden. Na een rondleiding op het eiland, wat niet groot is en al kleiner is geworden door erosie, keerden we met de boot terug naar Albreda. In Albreda bezochten we het museum en daarna gingen we naar het huis van de schoonouders van Suwaibatou. Suwaibatou had een lekkere maaltijd voor de groep gemaakt. Na het eten keerden we terug richting het hotel van de ouders van Eva en Paulien. Ik bleef er slapen. Na 2 maanden en enkele dagen was dit wel eens wat anders dan bij Aminata. We vielen meteen in een diepe slaap na een lange dag.

Nog een week en mijn familie komt mij bezoeken. Ik kijk er al naar uit! Tot mijn volgend blogbericht.

Toinon

Weetjes from Gambia

1. In Gambia staat de maan niet recht zoals in België, maar
ligt de maan plat.

2. Deze week waren er verkiezingen in Gambia. Er is geen stemplicht zoals in België.

3. Er bestaat een rijschool in Gambia, maar wil je een
rijbewijs en geen theorie en praktijk uitvoeren dan moet je gewoon extra betalen en krijg je zo je rijbewijs.

Internationale competenties

1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken, een gesproken tekst in een vreemde taal kunnen begrijpen en taalstrategieën hanteren.

2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele ontvankelijkheid, culturele relationele competentie, culturele communicatieve competentie en multiperspectiviteit.

3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren en maatschappelijke betrokkenheid tonen.

4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, zich flexibel opstellen, samenwerken en netwerken en andere perspectieven onderzoeken.

Uw reacties

Opa en Marraine

09-04-2017 16:14Dag Toinon
Wat heb je weer een mooie blog met vele mooie foto's.
We beginnen ook al Gambia beter te kennen door al wat we lezen. Vele groetjes.

Marraine en parrain

13-04-2017 08:12

Dag Toinon. Het was de voorbije week weer een nieuwe ervaring voor jou, nog even geduld en je ouders komen in vakantie . Veel liefs.

The North Bank, een ander Gambia

Zondag 02 april 2017

Beste familie, vrienden en andere lezers

Zaterdag hadden we opnieuw iets gepland, namelijk een namingsceremony van het kindje de zoon van de broer van
Aminata. Tijdens een namingsceremony wordt er een naam gegeven aan een pasgeboren baby. In België krijgt een baby een naam bij de geboorte. In Gambia is dit niet het geval. Pas na één week krijgt de baby een naam. We wisten niet wanneer we moesten vertrekken dus stonden we rond
08.00 uur op. We deden eerst onze was en daarna moesten we wachten op Sarjo. Rond 10.00 uur vertrokken we samen met Sarjo en Adama naar de namingsceremony. Deze vond plaats in Kotu en was niet zo ver van ons huis dus gingen we te voet. Eenmaal aangekomen aan de compound werden we aan iedereen voorgesteld. Aminata was al van 's morgens aan het koken en Ansu was de stoelen aan het klaar zetten. We kregen een plaats vooraan in de schaduw. Na een tijdje werden er bidmatjes opengelegd en de oudere mannen kwamen hierop zitten. Wanneer iedereen op de matten zat, begonnen de mannen een soort gesprek met elkaar. Op het einde zei er een man de naam van het pasgeboren meisje. Adama! Toen was het tijd voor het eten. We kregen allemaal een zakje met een soort pannenkoeken, die ze hier verkopen, een pot met goose (een soort tarwe), pindasaus en een blikje banaan-aardbeisap. Aminata zei dat we naar huis mochten gaan en in de namiddag terug mochten komen voor het avondeten. We namen alles mee naar huis en aten onze pannenkoekjes op. De goose en pindasaus hebben we aan onze familie gegeven. Na het eten werkten we wat voor school, haalden we onze was af, gingen we naar Africell en omboodschappen. Rond 15.30 uur maakten we ons klaar om terug te keren naar het feest. Ansu zou met ons meegaan dus waren we aan het wachten op hem. Na meer dan een uur gewacht te hebben op Ansu vroegen we aan Kumba of Ansu al vertrokken was. Hij was inderdaad al vertrokken. We vertrokken dus ook naar het feest. Daar kregen we eten en drinken, maar omdat iedereen al gegeten had, moesten wij binnen eten. Na een tijdje besloten we naar huis te gaan omdat we een drukke week voor de boeg hadden. Het was opnieuw een leuke ervaring om dit eens mee te maken. Ik leerde terug wat bij over de Gambiaanse cultuur.

Op zondag zijn we naar het Palm Beach hotel geweest. Eerst werkten we wat voor school , hadden we contact met het thuisfront en daarna hebben we bijna de hele middag ontspannen na onze drukke week.

Maandag was het een nieuwe schooldag. Ik merk dat de kinderen mij steeds beter kennen en ook meer luisteren naar mij. De wiskundeles ging over het min-teken. Mijn mentor
heeft in het begin van mijn les eerst zelf gesproken over het onderwerp van wiskunde. Ze legde het uit in het Wolof. Na de uitleg van mijn mentor werkte ik met parels en daarna met blokken. Telkens moesten de kinderen parels of blokken
wegnemen en zeggen hoeveel parels of blokken er nog lagen op de tafel. De kinderen konden de oefeningen allemaal zeer goed. Tijdens de pauze hebben we wat materiaal gegeven aan Buya voor haar school. Ze was hier heel blij mee. Na de pauze heb ik turnen gegeven. Ik heb kinderdans gegeven. Kinderdans zijn liederen waarop de kinderen bepaalde bewegingen moeten uitvoeren. De kinderen deden heel goed mee met alle dansen. Samen met de kinderen waren we een soldaat en maakten we een ketting. Na de turnles gaf ik project. Vanaf deze week tot en
met eind volgende week gaat het project in mijn klas over voetbal. Vandaag heb ik aan de kinderen gevraagd wat en wie we allemaal nodig hebben om voetbal te spelen. Voornamelijk de jongens konden hierop antwoorden, want zij spelen zelf veel voetbal. De meisjes houden er niet van om voetbal te spelen. Daarna tekende ik een groot voetbalveld op het bord. De kinderen waren verbaasd toen ik dit op
het bord tekende. Daarna vulde ik het veld met de spelers en met lijnen samen met de kinderen. Tijdens het hoekenwerk liet ik de kinderen in de wiskundehoek puzzels maken. Sommige kinderen maakten nog inlegpuzzel en anderen maakten al puzzels van 12 stukken. Nadat ik gegeten had, moest ik helpen met mijn mentor. Elke week heeft elke leerkracht een groep samengesteld uit leerlingen van
verschillende jaren. Elke groep krijgt een taak, die ze elke dag moeten uitvoeren. De taak van de groep van mijn mentor moest deze week de kleine borden afwassen. Ik moest samen met mijn mentor alles coördineren. Na de lunchpauze
zat ik samen met Buya en teacher Sulayman (teacher grade 1) voor het paaskamp. We bespraken wat we tijdens het paaskamp met grade 1 en 2 willen doen. Daarna werkte ik aan de spelfiches van de spellen voor onze speel-o-theek. Wanneer het tijd was om naar huis te gaan, ging Morgan met ons mee. Anneleen en Nora zijn alleen naar ons huis gekomen. We zijn samen met hen naar de studeerschool geweest want zij hadden deze school nog niet bezocht. Als avondmaal aten we samen bij Aminata kip curry.

Dinsdag ging ik naar school, maar heb ik geen les gegeven. In de ochtend heb ik met vier andere studenten een school
bezocht in Bakoteh (Bakoteh annex lower basic school). We gingen met een taxi naar de school. Toen we aankwamen, zagen we al dat het geen kleine school was zoals The Swallow. We werden voorgesteld aan de directeur, die ons wat uitleg gaf over de school. Omdat er van elke grade
meerdere klassen zijn, hebben grade 1, 2, 3 en 5 's morgens les en grade 4 en 6 hebben in de namiddag les. Daarna mochten we elk in een klas gaan observeren. Ik heb in grade 1 geobserveerd. Elke grade heeft ook een leerkracht die
verantwoordelijk is voor alle klassen. Samen met deze mevrouw van grade 1 heb ik alle klassen van grade 1 bezocht. Dit waren er 11 en in elke klas zitten er ongeveer 40 leerlingen. Nadat ik elke klas bezocht had, heb ik geobserveerd in 1 klas. De leerkracht stond met een leerling van de hogere jaren. Dit meisje was les aan het geven. Eigenlijk gaf ze herhaling van wat de kinderen al gezien
hadden, want vanaf donderdag hebben de kinderen 3 dagen examens. Daarom had de leerkracht van de klas tijd en heeft ze mij de boeken van Engels en Mandinka (een taal, die ook in Gambia gesproken wordt) getoond. Ze leerde mij enkele woorden Mandinka. Zo is het woord voor ei in Mandinka 'kiloo'. Rond 11.00 uur ging de bel. De leerkracht zei tegen mij dat het tijd was voor het ontbijt. Daarop vroeg ik aan haar wanneer het tijd is voor de lunch. Ze antwoordde dat de
kinderen rond 14.00 uur thuis eten en niet op school. Tijdens de pauze, die een half uur duurt, hebben we samengezeten met de directeur. We vertelden hem dat de klassen in zijn school veel groter zijn dan The Swallow. De leerkrachten waren vriendelijk en ik heb niet gezien dat ze geslaan hebben of corporal punishment toepasten. Wanneer we alles hadden besproken, vertrokken we terug naar The Swallow. Daar hebben we gegeten zoals elke middag. Na het eten kregen we te horen dat er opnieuw geen nursery workshop was omdat het zoontje van Suwaibatou, Seti, ziek was. Suwaibatou wou naar huis gaan. Thuis maakten we ons klaar voor onze trip naar The Northbank.

Woensdag was het dan zover. We stonden om 05.00 uur op
en vertrokken thuis om 05.45 uur samen met Adama. Adama ging met ons mee omdat het nog donker was buiten. Aan het tankstation Atlas hadden we afgesproken om 06.00 uur met
de taxichauffeur. Zoals we al gewoon zijn in Gambia kwam de taxi rond 06.10 uur ons oppikken. Nora en Anneleen zaten al in de taxi omdat ze werden opgehaald aan Manjai police. Na een half uur rijden kwamen we in Banjul, de hoofdstad van Gambia. Na een klein kwartier kwamen we aan in de haven van Banjul waar Assan, de taxichauffeur, met ons meeging naar de boot om kaarten te kopen. Daarna stapten we op de boot/ferry. Er konden zowel auto's, bromfietsen als voetgangers mee met de boot. Na 40 minuten varen, met af en toe wat gewiebel, kwamen we aan in Barra. Daar ging een pick-up ons staan opwachten, maar de pick-up was nergens te bespeuren. Na 2 uur wachten kwam uiteindelijk de pick-up en Alkali, iemand van ADWAC. Wij mochten in de bak van de pick-up zitten. Gedurende de rit werd het steeds warmer en warmer, maar in The North Bank is dit gewoon. Het landschap veranderde. Onderweg kwamen we verschillende dorpen tegen, die ver van elkaar gelegen waren. Eerst reden we naar het kantoor van ADWAC. Daar kregen we een korte rondleiding en vertrokken we naar het dorp waar we voor twee nachten zouden logeren, namelijk Chissay Majaw.
Na een rit door opnieuw verschillende dorpen en een hobbelbaan kwamen we aan in Chissay Majaw. We werden eerst afgezet aan de school. Daar werden we hartelijk
ontvangen door zingende kinderen. Na het lied maakten we
kennis met de directeur en de leerkrachten. Eén van de leerkrachten had een planning opgesteld voor woensdag, donderdag en vrijdag. We moesten onze naam in het bezoekersboek schrijven. Daarna mochten we naar buiten, want de dansende moederclub heette ons welkom. Ook wij moesten meedansen. Na het dansen stapten we opnieuw in de pick-up en reden we naar onze gastgezinnen. Iedereen sliep in een ander gastgezin, maar de gastgezinnen lagen niet ver van elkaar. De mensen van mijn gastgezin waren eerst wat afstandelijk. De moeder van het gastgezin was opeens weg en ik wist niet naar waar. Daarom ben ik gaan zitten bij de andere vrouwen, die pindanoten aan het openmaken waren. Eén vrouw sprak Engels. Zij vertelde mij dat het tijd was om te gaan eten. Mijn eten stond klaar voor mij in mijn kamer. Plots kwam Alkali en die vertelde dat het goed was om met iedereen samen te eten. Opeens was mijn kom weg en moest ik met de andere vrouwen eten. Ze waren de hele tijd aan het zeggen 'chop chop'. Wat betekende dat ik meer moest eten, maar ik zat al bijna vol. Plots stond Paulien bij mijn gastgezin. Samen zijn we op zoek gegaan naar de andere 3 studenten. Omdat er niets in de namiddag gepland stond, hebben we wat gepraat met elkaar over onze ervaring. Ik vond het tot nu toen nog niet zo leuk om hier te zijn en miste Aminata en de familie al. We hielpen ook met het openmaken van pindanoten. Wat een moeilijke klus! Mijn handen begonnen zelfs na een tijdje pijn te doen. Rond 18.00
uur keerden we terug naar ons gastgezin. Ik ben eerst naar het toilet geweest. Geen gewoon toilet maar een gat in de grond. Daarna heb ik gedoucht in een buitendouche. Net wanneer ik klaar was met douchen stonden de andere studenten bij mijn gastgezin samen met twee leerkrachten. De twee leerkrachten brachten ons naar de alkalo (het hoofd van het dorp) en de imam, de twee belangrijkste personen in het dorp. We kregen een rondleiding in het dorp. Ze toonden ons de zonnepomp waarmee de watervoorraad voor het hele dorp voorzien wordt van water maar ook de bomen waar cashewnoten aan hangen. Na de rondleiding keerden we terug naar ons gastgezin. Ik speelde verschillende spellen met de kinderen uit de buurt tot het tijd was om te eten. Eerst at ik samen met de kinderen couscous en daarna kreeg ik nog een half brood met ei ertussen en thee met heel veel suiker. Na wat gepraat te hebben met de kinderen, de meeste kinderen spreken Engels, maakte ik mij klaar voor mijn eerste nacht in The North Bank.

Na een lange en af en toe slapeloze nacht werd ik rond 07.00 uur wakker. De anderen van het gezin waren nog aan het slapen. Dit is wel een verschil met het gezin van Aminata. Zij staan rond 05.00 uur op om te bidden. Ik stond op en nam alles om mij te wassen. Nadat ik mij verfrist had, ben ik naar buiten gegaan. Daar waren er al enkele vrouwen het zand aan het vegen, maar niet veel mensen waren al wakker. Rond 08.30 uur kwam Eva mij halen om samen naar de anderen te gaan, maar ik had nog niet ontbeten dus spraken we af in het midden van het dorp. Na mijn ontbijt, die ik samen met de kinderen had, ging ik naar Eva. Toen iedereen er was, zijn we samen naar de school gegaan. Daar werden we onthaald door de leerkrachten. Lamin, één van de leerkrachten, leidde ons rond en toonde ons de verschillende klassen. Daarna zaten alle leerkrachten samen om te babbelen en aataya te drinken. Rond 13.00 uur keerden we terug naar onze gastgezinnen om te eten. Na ongeveer één uur moesten we opnieuw naar school. Daar werden we onthaald door de leerlingen van grade 4, 5 en 6. Zij hadden twee toneelstukjes voor ons voorbereid. Na het ene toneelstukjes speelden we 'schipper mag ik overvaren' met de leerlingen van grade 4. De leerlingen van grade 5 speelden een spel genaamd 'rabbit en rat' samen met Lamin. De leerlingen van grade 6 speelden het spel 'levens lijkje' met Nora en Anneleen. Na de verschillende spelletjes speelden de leerlingen een nieuw toneelstukje. Na dit toneelstukje babbelden de leerkrachten opnieuw met elkaar. Eén uur later maakten we ons klaar voor de voetbalmatch, Scorpions (Gambia) tegen The red devils (België). Ik zat samen met Eva en Anneleen in de Gambiaanse ploeg en Paulien en Nora zaten in de Belgische ploeg. Uiteindelijk was de eindstand 2-2. Na het voetballen keerden
we terug naar ons gastgezin. Daar speelde ik terug verschillende spellen met de kinderen. Ik leerde ook nieuwe spellen zoals 'Who is the policeman?'. Bij dit spel kreeg iedereen een nummer van 100 tot en met 60 en één iemand kreeg een 0. Wie nummer 100 had, moest zeggen 'Who is the policeman?'. Wie nummer 90 had, was de politieman en moest de dief (diegene die cijfer 0 had) aanwijzen. Na
de spellen was het tijd om te eten. Na het eten heb ik
nog even verder gespeeld met de kinderen en daarna ben ik naar bed gegaan. Wanneer ik naar bed wou gaan, vroeg Kanni (een kleindochter van het gezin waar ik verbleef, die in grade 4 zit) of ze bij mij mocht slapen. Ik zei tegen haar dat dit geen probleem was, want het was een tweepersoonsbed.

Donderdag op vrijdagnacht had ik al beter geslapen. Het was minder warm dan de vorige nacht. Ik maakte mij klaar en nam een ontbijt. Daarna ging ik met de andere studenten opnieuw naar school. Het schoolhoofd en enkele leerkrachten wilden eerst iets zeggen omdat het onze laatste dag was. Daarna moesten we wachten op Alkali. Twee uur nadat we oorspronkelijk hadden afgesproken, kwam Alkali toe. We reden met twee leerkrachten naar Onion Valley. In Onion Valley kweken ze, zoals de naam het al zegt, ajuinen. Af en toe zie je diepe putten in het landschap waar water in
staat. Deze putten zijn niet goed voor de grond, want wanneer er geen water meer in de putten staat, maken ze nieuwe putten in de grond. We wandelden de hele Onion Valley af en gingen daarna terug naar het dorp. Daar namen we afscheid van de directeur en de leerkrachten en vertrokken terug naar Barra. Daar namen we de boot terug naar Banjul waar Assan op ons stond te wachten. Hij
bracht ons naar huis. De rest van de avond hebben we gerust omdat we zo moe waren van onze tocht naar The North Bank. We zagen dus de voorbije dagen een ander Gambia.

Tot mijn volgend blogbericht!

Toinon

Weetjes from Gambia

1. Wanneer je op een bidmatje gaat zitten, moet je steeds je schoenen uitdoen. Ze gebruiken deze matjes niet
   alleen om te bidden, maar ook om gewoon op te zitten of op te eten.

2. Wanneer je elkaar een hand geeft wanneer je weggaat, maar je komt terug, moet je een hand geven met links en niet met rechts.

3. Serrekunda is de grootste stad van Gambia, maar Banjul is de hoofdstad. In Banjul zie je veel overheidsgebouwen.

4. Gambia staat bekend om de export van zijn pindanoten. De vrouwen in Chissay Majaw openden met één hand één pindanoot.

5. In Gambia vegen ze het zand omdat het af en toe vuil is.
   

Internationale competenties

1. Taalvaardigheid: een vreemde taal spreken, een gesproken tekst in een vreemde taal kunnen begrijpen en taalstrategieën hanteren.

2. Interculturele competenties: culturele zelfkennis, culturele flexibiliteit, culturele veerkracht, culturele ontvankelijkheid, culturele relationele competentie, culturele communicatieve competentie en multiperspectiviteit.

3. Globaal engagement: zich internationaal oriënteren en maatschappelijke betrokkenheid tonen.

4. Persoonlijke groei: zelfstandig functioneren, zelfvertrouwen hebben, zich flexibel opstellen, samenwerken en netwerken en andere perspectieven onderzoeken.

5. Internationale vakkennis: de cultuurgebondenheid van zijn discipline zien, kennis hebben van beroepsuitoefening in andere landen en internationaleorganisaties relevant voor de discipline kennen.

Uw reacties

Opa en marainne

03-04-2017 22:41
Dag Toinon, nogmaals een mooie blog. Wij lezen ze met veel aandacht. Mooie foto's, je zult er vele herinneringen aan overhouden. Nog veel liefs en tot je volgende blog. Groetjes.

Pat

05-04-2017 08:34

Verhaal van North Bank bezoek gelezen, proficiat het is een mooie ervaring die ook wel moed en geduld vereist. Tijd is anders in Afrika dat is voor klokvaste mensen niet makkelijk.
Maar tijd en wachten brengt ook gesprek op gang. Probeer voor de evaluatie het niveau van de feitelijke opsomming, wat je daar allemaal gedaan hebt, te overstijgen. Reflectie is wat moeilijker en gaat dieper in hoe je alles beleefde, hoe je jezelf voelde daar, wat gastvrijheid daar betekent, hoe hard
het leven er is, waarom er armoede is en hoe je die ervaren hebt, waarom je de eerste nacht slecht sliep, wat hebben de mensen je gegeven ondanks dat ze zo weinig hebben,......... enz...... en hoe zie je doorheen deze ervaring je eigen
leefsituatie in België? Het is een beetje kijken in jezelf. Nogmaals een dikke proficiat want de omstandigheden zijn er hard. Met vriendelijke groet.

Marraine en parrain

05-04-2017 19:05
Dag Toinon, aan je blog te zien heb je deze week heel wat meegemaakt, het is een andere cultuur maar die heb je al goed leren kennen, nog enkele weken en dan de terugreis, geniet nog van de mooie momenten . Veel liefs.